Geçen gün iyi de bir tarih öğretmeni ve aynı zamanda kitap okuru olan öğretmenle uzun ve derin bir tartışmaya giriştik.
-Kitaplar okunurken,satır altlarını çizmek iyi midir,kötü müdür?
Öğretmen,
-Çok kitabım var hiçbirini henüz hiç çizmedim,ilk aldığım günkü gibiler dedi.
Ben de tam tersini yapmaktayım diye söze başladım.
Satır altlarını çizer,kenarlarına notlar alır,hatta sayfaları kolayca bulmak için de renkli kalemler kullanmaktayım diye devam ettim.
Çünkü hafızamda çok eskilerde kalan ve üç Fransız’ın daha 1965’ lerde savundukları vardı.Tam olmasa da kitapların çizilmesinin bir sakıncası olmadığı anlayışı idi bu.
Böyle bir kitabı yıllar önce okumuştum,adı da aklımdaydı:
-Hızlı Okuma Yöntemleri.
Eve gelince ilk yaptığım şey biraz da eskimeye yüz tutan,sayfaları sararmış kitabı elime almak oldu.
Hızla bende yer eden görüşlerin geçtiği sayfaları aradım ve buldum.
Aynen yazılanları aktarıyorum:
-Bir kitaba kutsal ya da dokunulmaz bir şeymiş gibi bakmayınız.Kitaplar yalnızca kütüphanenizi süslemek için yazılmazlar.Esas görevi ruhunuzu süslemektir.Onlara çalışma araçları olarak değer veriniz.Çünkü düşünsel çalışma,tıpkı elle yapılan çalışma gibidir.Kullanıla kullanıla kirlenmiş bir araç,yararsız bir araçtan daha değerlidir.Bu durum kitaplar için de aynıdır.Çalışmalarınıza yararlı olacaksa,kitapların üzerine yazılar yazmak,çizgiler çekmek gibi davranışların kutsal bir şeye saldırı gibi ele alınması yanlıştır.
Elinizde bulunan kenarlarına not konulmuş kitap değerini yitirmemiş tersine değer kazanmıştır.Ünlü kişilerin her zaman yaptıkları şeydir bu...
Bu görüş yıllardır benim de hem paylaştığım hem de uyguladığım metottur.
Çok işe yaradığını yaşayarak öğrendim ve biliyorum.
Akılda kalmanın önemli bir yolunun da bu olduğuna inanmaktayım çok.
Siz de mutlaka böyle yapın demek de istemem ama bir anlayış bu.Kitaplara dokunmanın yollarından biridir bence de.
Denemeye değer.