hani bazen sinirlenirsin,bağırıp çağırmak kırmak, zarar vermek istersin. sonra birden
her şeyin bir sonu olduğu gerçeği belirir.. ayrılayacağın sahneler, özlemin dibine vurduğun günler gelir aklına,
zaman durur, öylece bakakalırsın.
işte böyle anları bilirmisiniz ben böyle zamanlarda sevginin, sevmenin, aşık olmanın ne demek olduğunu bir kez daha anlıyorum..

bir de sebebsizken gözlerimden süzülen yaşları hatırlıyorum. noldu ki şimdi diye soruyor etraftaki insanlar. noldu sınavdan düşük mü aldın? ödevini mi unuttun? yoksa arkadaşınla kavga mı ettin? hayır hiç biri değil.bu dünya için değilde öbürü için ağlayamazmıyım? öyle bir ihtimal yok mu? cennete girdiğimde ya sevdiklerim orda olmazsa veya ya cennete gidemezzsem diye ağlıyor olamazmıyım? diye düşündüğüm zamanlarda insan olmanın en ağır yükünü hissediyorum aslında hayvanlar gibi anlık düşünmek değilde geçmiş ve gelecekde dahil olması bazı insanlar için bir fark değil... ne enteresan değilmi?
bu sebebsiz yaşları şimdi daha iyi anlayabiliyORUM meğer sevmenin anlamıymışlar..

bütün koşturmacanın içinde en kalabalık zamanlarda bi an olur tebessüm ederdim.. etrafımdakiler delimi bu ne diye sırıtıyor derler di meğer o tebessümde sevdiğimi rüyamda gördüğümü hatırlamam saklıymış...

ve bazen kahkaha atan son derece mutlu olan insanlara bakakalırdım. nasıl derdim nasıl? nasıl bu kadar mutlu olabiliyorlar hiç mi sevmediler hiçmi özlemiyorlar hiçmi? bu kadarmı duygusuzlar? o bakışlarım anlamsız gelirdi onlara ne bakıyorsun bön bön derlerdi
ve ben tebessüm edip susardım...
ben hep böyleydim hep çığlık çığlğa susardım
ama şimdi böyle miyim ? hayır.
artık susmuyorum söz gümüş sükutun altın olmasını umursamıyorum..
şiirler, kitaplar, denemeler, masallar yazmak bu yüzden var aslında
ömür boyu sustuklarımızı bütün kalplere duyurmak için kalemler ve kağıtlar el ele vermiş. yazmayı bir deneyin kalbinize ne kadar iyi geleceğini göreceksiniz ...