Kerim’ce Güzellemeler -60–


Bu halk uyanmaya başladı.
Kim dost, kim düşman, tahlilini iyi yapmaktadır.
Her geçen gün, bu halkın uyandığını görenler, önünü kesmeye çalışıyorlar, bunu niçin ellerinden gelen her yola başvuruyorlar.
Güya bombalarla, terör belasıyla memleketi bölüp, parçalayıp yok edecekler.
Bu aslında o kadar da kolay değil.
Bu millet, Türk’üyle, Kürt’üyle bir olup; avı da, avcıya da görmeye, tanımaya başladı.
Bu milleti başkalarına benzetenler yanılıyorlar.
Bu millet, yaşadığı vatanını öyle kolay kolay, CIA, MOSSAD… içerideki zağarlar ve taşeronlarına/işbirlikçilerine teslim edecek bir millet değildir.
Bazıları gibi, kurşun atmadan teslim olanlarla karıştırmaya başlıyorlar, ama nafile!
Bu onların yaptıkları en büyük hata!
Bu millet, son kurşununa kadar savaşacak, kurşunu kalmadığında bile süngüyle bulabildiği her çeşit aletle hücuma geçerek, neler yaptığını, ne destanlar yazdığını tüm dünya bilir.
Hem, hiç bir devlette ve millette olmayan ve sadece bize has özelliğimiz olan bir ordu milletiz.
Yani hem ordumuz millet, hem milletimiz ordudur.
Vatan söz konusu olduğunda, herkes ordu olabilmektedir.
Hiçbir beklenti içerisine girmeden, bu milletin neler yaptığını tarih bize göstermektedir.
Çok gerilere gitmeden, işte kıtlık zamanları, işte kurtuluş savaşları, işte Çanakkale savaşı…
Bu millet vatanını bırakmaz.
Belki vatanın terk eden birçok milleti Türkiye kabul eder, ama bu milleti kimse kabul etmez.
Ancak, biz kendi göbeğimizi, kendimiz keseriz.

Bedel ödenir, çile çekilir,
Sıkıntı yaşanır, mal gider, can gider,
Ama asla doğruluk, hak, hukuk, adalet gitmez.
Hak yolda, hakkın yolunda ölüm olsa da...

Dünyada bir il, o ilde bir park, o parkta bir bank ve o bankta oturuyorum işte.
Aklımda sen ve ağzımda tuttuğum, bir türlü yakmadan eziyet ettirdiğim Çelikhan kaçak tütününden sarılmış cigaram!..
Ha sakin bu yaşta mı demeyin!
Tabi ki aklınızda olan tahmin ettiğiniz değil!
İnce belli bir bardakta tavşan kanı bir çay sevdiğim!..
Her şeyin tamam olması, ne kadar da güzel!

Toplumda ki yozlaşmada artık ipin ucu kaçırıldı.
Tutmaksa büyük gayret ve özveri gerektiriyor.
Çünkü doğrular yanlış, yanlışlar doğru; haklılar haksız, haksızlar haklı oldu.
Menfaatler, beklentiler, istekler, talepler…
Dost, düşman birbirine karıştı, ayırmak büyük maharet istiyor.
Keyfiyet, kemiyet, bir takım kişilerin tekeline girmiş.
Entrika ve ayak oyunlarını yapan yapana…
İyilikler ve kötülükler çatışma halinde…
Tefekkür eden mütefekkir olmak/bulmak, çok zor!..

Ölüm hak, ölmek gerçek, o şerbeti tatmak mutlak ve gideceğimiz kesin olan o yer...
Ancak mezarlıkta ölüm aklımıza geliyor.
Ölüm ve ahiret muhasebesini ancak mezar başında yapıyoruz.
Ayrılınca, “eski tas eski hamam.”
“Vur patlasın, çal oynasın” kaldığı yerden devam...


Kerim BAYDAK
[email protected]