Yine bir iş günüm yeni bir haftaya başlıyoruz işte hayırlı ve bereketli bir hafta diyerek bismillah diye başlıyoruz işe.. ama bugün işler durgun kimimiz nette geziniyoruz kimimiz bir şeyler okuyoruz..çat kapı esnaf ağabeylerimizden biri geliyor durgunluğumuza bir dem muhabbet geliyor gündemde ki haberlere göre nabız atıyor.. herkes bildiği kadar yorum yapıyor bazen eleştiri bazen takdir. Ama muhabbet o kadar seviyeli ki kimse kimseyi kırmadan düşüncelerini arz ediyor beklide esnafı birbirine bağlayan bu sağlam muhabbet..

Zaman ilerliyor çalıştığım yerin bir dostu geliyor bir amcamız her geldiğinde hayatından yaşanmışları anlatıyor. Çok sevdiği be 2 sene önce kaybettiği eşinden her bahsedişinde ki gözlerinin kızarması ya da düşen bir iki damlası. Çanakkale’nin Biga ilçesinde karşılıklı oturup çay yudumlamaları dile kolay uzun bir yıl paylaşmış bir tane güzel bir kız çocuğu ve onun üç çoğu olan torunlar. Her şey çok güzel bir araya gelindiğinde muhabbet iyi bir şekilde ilerliyor baş başa beklide genç aşıkları nispet edercesine yaşanmış sevdası. Halbuki birbirlerine aşık olmadan yuva kurmuşlar büyükler karar vermiş onlar evet demiş.
İşte zaman her şeyin ilacıdır ya birbirlerini çok ama çok değer verdiklerini amcamız her geldiğinde ve her eşinden bahsedince süzülen iki damla da idrak ediyoruz.öyle çok sevmiş ki ölümü ona ince bir sızı kötü bir yara açmış,yarımını kaybetmiş ti. Balkonunda her içtiği çay yudumunda radyoda ki hoş bir nağmede şad edip durduğunu her geldiğinde anlatır durur.. Anlatmakla bitmez ki amcamızın hikayesi. Birde cebinden çıkarıp gösterdiği eşinin bir kare fotoğrafı..

Düşünür dururum o andan itibaren hep yitirdiğimiz yalanlı dolanlı sevdalara ağlarız sitem ederiz, niçin üzülüyoruz ki gerçek olsaydı yitirilmezdi bu iki aşık gibi sadece ölüm ayırırdı bizi sevdiğim, yarim dediğimizden.

Güzel bir ömür,güzel bir yuva ve sonu ölümle biten unutulmayacak sevdalar yaşamak dileğiyle.