Kırık kelimelerin üstüne basıyorum çıplak ayaklarımla . Yürüdüğüm yollar kandan oluşmuş bir şölen izlenimi veriyor . Acıyı hissetmiyorum . Bu aciz beden acıya , hüzüne , kasvete bağışıklık kazanmış . Boşlukta yol kat etmeye çalışıyorum . Yoruluyorum ve başımı kaldırdığımda başladığım yerde olduğumu görüyorum . Düşüncelerimin oluşturduğu kara delik çekiyor beni içine . Nefes alışım yavaşlıyor , kalp ritmim bozuluyor . Bir titreme sarıyor bedenimi . Sakinleşmeye çalışırken her şeyi daha çıkmaza soktuğumu farkediyorum . Battığım ütopyaya söverken dudağımın kenarında düşmekte olan sigaramı yakıyorum . Vay be hayat , alt etmek üzeresin beni !
Düşünüyorum hayatımı , hatalarımı . Bazı şeylerin geri dönüşü olabilse keşke . Zamanı geriye sarabilsem . Farkındayım imkansız şeylerden bahsediyoruz ama geç sayılmaz belki de bir şeyler için . Keşkelerin ömrümü çürütmesine izin vermemeliyim .
Yutkunuyorum , kafamdaki sese kulak veriyorum . Susmuyor yine , haketmiyorsun diyor . Bu kadar acıyı haketmiyorsun . Haklı belki de . İçimden gelen çığlık atma isteğini bastırmaya çalışıyorum . Parkta yankılanan tiz bağırış başaramadığımı belli ediyor .
Kan , acı , katran var her yerde . Sesimde nikotin çatlakları . Yavaşça kalkıyorum . Yürüyorum . Yürümek uzaklaşmak istemenin bir şekli . Geçmişimden uzaklaşmak istiyorum yavaş adımlarla . Rüzgar saçlarımın önüme düşmesini sağlıyor . Çevreme daha dar bir açıdan bakıyorum . Farklı dertleri olan insanlar var . Saçlarımı geriye attığımda ise adaletsizliği görüyorum . Kaldırımda soğuktan titreyen bir çocuğu , lüks bir arabanın içinde kahkahalarla izleyen ve bir şey yapmayan insanları görüyorum . Bu kadar mısın hayat ? O çocuğu yerle bir edecek kadar mısın ? Bu sahneyi on dakika izliyorum . Çocuğun insanların bakışları yüzünden nasıl ezildiğini iliklerimde hissediyorum . Sigaramı atıyorum . Çocuğun yanına gidiyorum . Tutturuyoruz bir muhabbet , gülüşüne tanık oluyorum . Gülüşüne gülümsüyorum . Bak hayat , sen güldüremesen bile ben güldürebiliyorum onu diyorum içimden . Soğuğun ciğerlerime işlemesine aldırmadan ceketimi çıkarıp sarmalıyorum miniğimi . Arabadakilere bakıyorum yandan gülümsememle , insanlığından utanmalarına şahit oluyorum . Kendim için olmasa da bir şeyler başarmanın verdiği hazla yürümeye devam ediyorum . Dudaklarımda bir şarkı , notalarla dans eden duman .
Bu yaşıma kadar belki 50 yaşındaki bir kadının çektiği acıyı çektim . Acılarım kulağa basit gelebilir belki sizin için fakat herkesin derdi kendine ağır gelir derler . Benim vücudum bu acıyı kaldıramıyor , güçsüzüm . Ruhen ve bedenen güçsüzüm. Ama hayat sana sesleniyorum , duy sesimi . Sana yenilmeye niyetim yok . Alt etmek üzeresin beni , farkındayım . Oyun bitmedi . Oyunun sonunu bekle , kaybeden sen olacaksın . Zorundasın . Ben hep kaybederek hayatımı sürdürdüm , daha kaybetmek istemiyorum . Yoruldum anlıyorsun değil mi ? O yüzden direniyorum sana .