Kerim’ce Güzellemeler -54–

Söz, söylenmeli.
Sözü olan, söylemeli.
Yeri gelince, söylenmeli.
Yerinde söz edebilen söylemeli, konuşmalı.
Değeri olan, değerli olan söz, söylenmeli, konuşulmalı.
Öyle “ben söyledim/konuştum oldu!” denilmemeli, konuşulmamalı.
“Değdiği yerde iz bırakacak söz” söylenmeli.
Anlamlı olan söz, söylenmeli.
Söylenen söz, kalbe dokunmalı.
Kim söylemiş, nasıl söylemiş, nerede söylemiş…
Yer, zaman ve mekân, önemli değil yani!
Kim kızar, kalbi kırılır mı, yıkıcı olur mu, yanlış anlaşılır mı…?
Olsun, yeter ki söz hakkı söylesin, haklıyı söylesin, hayır/hayırlısını söylesin.
Yeter ki söz, Allah’ı (cc) söylesin, Peygamberi söylesin.
Bu dünya karanlık olmuş, hak, hukuk, adalet unutulmuş,
Sevgi, saygı, hürmet, şefkat, rafa kalkmış.
İnsani değerlerin üstü kapatılmış, tozdan kaybolmuş.
Evet, söz söylensin, doğruysa söylesin…
Eğer, umut varsa…
Eğer, karanlığın sonunda, aydınlık varsa…
Eğer, prangalardan kurtulmak varsa…
Eğer, hakka ulaşmak varsa…
Eğer, adalet tecelli edecekse…
Söylensin, hem de bağıra çağıra söylensin!

An kara, anım Kara,
İçim dışım kapkara ANKARA,
İçimde binlerce ağıt var,
Haykırmak istiyorum delicesine,
Düğümlenmiş boğazım, çıkmıyor avazım,
Kalmadı yazım, kışım, baharım, ayazım,
An kara, anım Kara ANKARA
İnsanlığımdan utandım,
Her yanım hüzün,
Her yanım mosmor,
Hiçbir kitapta yazmaz,
Böylesi zülüm ve ölüm,
An kara, anım Kara ANKARA
Dedim ya, içimde binlerce ağıt,
Anlatmaya yetmez, kalemle kâğıt,
Yarabbi şu kara bulutları dağıt,
An kara, anım Kara ANKARA
An kara, anım, kara, içimde yara, ANKARA

Mutlu musunuz derseniz, ona “evet” diyemem.
Peki, mutlu olabilir miyiz derseniz, onu bilemem.
Beddua da “mutlu olma” der misiniz, onu dilemem.
Eğer iman varsa, imkân da vardır, o yeter insana.

Günden güne eriyen kar misali,
Seni de yakacak, o har visali,
Var olup da olmayan ar misali,
Sen de ölmeyecek misin, ey zalim!...(KB

İnanın dostlar, oyun içinde oyun var,
Kurtlarla çakallar arasında koyun var....(KB)

Kerim BAYDAK
[email protected]