Gerekli bir iş için iki günlüğüne Ankara’ya gitmem icap ediyordu. Nitekim çoktan bana yol görünmüştü nasip gemisini gönülden yürütmek adına. En kısa zaman zarfında hazırlıklara girişip bir an evvel yola çıktım. Otobüse atladığım gibi düştüm yollara.

Olacağı vâki midir ne her gördüğüm yer bende bir anı deryası biriktirir. Yaşanılan anılar da çay misali demlenip kıvam kazandıkça insan gönlünde geçmişe yönelik duyguları filiz veriyor; deli gönlün hasret fitilini ateşleyerek…

Kontur firması ile yolculuğa başladık. Malum otobüslerin istikamet gereği bazı tesislerde durmak gibi bir zorunluluğu var uzun metrajlı yolculuklarda. Sanırım 2 saat civarında yol almıştık. Üstelik de ramazan ayı olması hesabiyle yolcuların kimisi seferi iken, kimileri de seferi olduğu halde fazilet gereği oruçlarını tutuyorlardı. Gözlemlerim yolculuk esnasındaki birçok insanın niyetli olmasıydı. Bu dini bir bilinç geliştirme adına bence kayda değer, sevindirici bir gelişmeydi.

Nihayet 2 saat sonra iftar saatinin de yaklaşması ile Konya çıkış istikameti sınırında olan ‘’Ayrancı tesislerinde’’ otobüsümüz iftar için 20 dakika mola verdi. İnsanlar yemeğini bir an evvel alabilmek için sıraya girmişti lokantanın içerisinde. Neyse bende bir müddet bekledikten sonra yemeğimi almış, hemen yanı başımdaki boş bulduğum ilk masaya oturdum. Kısa bir an sonra su almadığımı fark edip dolaba baktım bir de ne göreyim. ‘’NESTLE’’den başka su yok!

Kasa başında duran yetkiliye gidip Nestle’den başka su çeşitlerini niçin koymadıklarını öğrenmek adına hemen bir soru yönelttim: Müslüman bir ülkede üstelik de ramazan ayında, şu iftar vaktinde bu insanlar illâki İsrail suyunu içmek zorunda mı ki neden başka çeşitlerini koymuyorsunuz diye tepkimi ortaya koydum. Adamın tek söylediği cevabı: ne yapalım anlaşma gereği başka su satamıyoruz diyor. Bak hele sen şu baştan savmacı cevaba! Yanımda onlarca ahmak dediğim gafil Müslüman sürüsü var: kimsenin de gıkı çıkmıyor Allah için oruç tutuyor ama bilmiyorlar ki; aldıkları o her İsrail malı ile Filistin ve Gazze’li Müslüman kardeşine karşı doğrultulan her Siyonist zulme çanak tutup, arka çıkıyor. Zoruma gitti, yemeğim bekler halde hemen yanında yer alan bir markete sordum onlar da ‘’maksatları Müslüman kardeşini desteklemek ya !’’ ne hikmetse artık buzdolabının ağzına kadar ‘’NESTLE’’yi başmışlar. Üstelik de tıka basa doldurmuşlar.

O orucumu açmadığım halde birkaç yer gezdim ama nafile koskoca o yere batası ayrancı dinlenme tesislerinde yani şu ‘’Hazreti Mevlana’’ diyarında kardeşliğin tetiklendiğini gördüm. Nasıl zoruma gitti anlatamam dostlar. Belki beni kötü de görebilir, böyle bir saçmalığın ne gereği vardı diye düşünebilirsiniz. Ama ben özümde bilinçli bir Müslüman olmak adına canhıraş insanüstü bu kutlu mücadeleme yıllardır devam ediyorum: evime Siyonist Yahudilerinin mallarını sokmayarak! Başka çare yok kardeşim göz göre göre ölüme giden yolda, yaşamak ve hayatı bereketli kılmak adına hiç mücadele etmeden yaşanılır mı?

Velhasıl ne kadar işletme gezdiysem bir tane adam akıllı içecek su bulamadım dostlar: şu bildiğiniz su! Şu koskoca işletme sanılan Yahudi sermayesi çanakçısı Ayrancı dinlenme tesislerinde. Üzüldüm doğrusu öz yurdunda Müslüman kardeşini desteklemek yerine kilometreler ötesindeki Yahudi’nin sözünün (sümme hâşâ) emir telakki edilmesi kanıma dokundu. Üstelik de sırf Yahudi malı olan nestle suyu içmedim diye zâhirde din kardeşim gözüken fakat bâtında etinden kemiğine kadar Yahudileşen insanlar nasıl ve ne kadar bizden olabilir ki? Rabbim sonumuzu hayır eylesin diyerek sözlerime burada son veriyorum.

Sağlıcakla kalınız…

Kalemdâr 29.06.2015 20:30