Hayat çok zor be arkadaş,yaşamak çok acı.Ben bugün canımın yarısını-babamı-kaybettim.Yaşar mıyım onsuz,bilmiyorum.Yaşarım yaşarım;ama eksik,ama anlamsız,ama acı...Onu kaybedeceğim aklıma gelmezdi.O benim sırtımı dayadığım koca bir çınardı,devrildi.Şimdi annem,kardeşlerim ve ben yalnız kaldık,dağıldık,parçalandık.İnsanlar içim yanıyor dedikleri zaman anlamıyordum onları.Şimdi ben söylüyorum dostlarım içim yanıyor,yüreğim acıyor,dizlerim tutmuyor.Umutla gönderdiğimiz yolda yüzüne bakıp ’’baba ne olur iyi ol gel sana ihtiyacımız var ’’dedim.Yüzüme baktı umutsuzca başını salladı ve ambulans hareket etti.
20 gün sonra babam geldi.En sevdiği dostlarının omuzlarında.Herkesin dünyası kendine derler ya işte bizim dünyamız o an yıkıldı.Herşey bitti,babam bizi bırakıp gitti...Babama doyamadım,oğlum dede diyemedi kardeşlerim boynu bükük kaldı annemin üzerinde koca bir yük...
Hayat acısıyla tatlısıyla bizim arkadaş.Sevdiklerinin kıymetini yaşarken bil ki onları kaybedince bile vicdanın rahat olsun.gözünden akan yaş bile tertemiz ve saf olsun..

Tüm kanserli hastalara Allah tan şifa,kaybettiklerimize de Allah tan rahmet diliyorum..

SEVGİLER...