Aşk gücünü mutlak bir şeffaflıktan alamaz. Biraz politika, biraz kasıtlı özlem, biraz gurur, biraz da yalan olmalıdır. İşte bu muhteşem karışım muhattabının ruhunda bir aşk doğurur. Bu öyle bir aşktır ki aynı bahçede solmadan uzun yıllar yaşayan iki çiçek gibidir. Ama birbirine uzak iki çiçek; "Sen" ve "ben" olmakla mutlu olabilen "biz" olabilmenin saflığından bihaber "iki" çiçek!

Şeffaf düşüncelerine eşlik eden karakterlerin en büyük korkusu onlara aşık olunmasıdır. Çünkü aşk gücünü dürüstlükten almaz. Biraz yalan biraz özlem biraz da gurur olmalıdır aşkın hamurunda. Çünkü tam teslimiyet ile ayna gibi davranmak itici gelir aşk muhattabına. Çünkü kıskanılmak, yalnız bırakılmak, özlenilmek ister. Biraz da gururlu davranmalısın ki aşkın temeli olsun değil mi? Peki mutlak bir şeffaflıkta olamayacağın muhattabınla onun ruhunda nasıl yeşerebilirsin? Yani gurur ve yalanın çiçek açtığı aşk bahçesinde nasıl ben ve sen ayrımı biz ile bütünleşebilir? Bütünleşmez; o bahçede belki yıllarca solmayan şahane çiçekler yetişir. Ama benim ve senin çiçeklerin olur hep. Güzeldir, mutluluk vericidir belki ama hiç bir zaman o çiçekler biz değildir!