Hayıfllanıp duran insanlar vardır. Ne deseniz, ne yapsanız diğeri olmalıymış gibi söylenip; bir türlü anı yaşayamayan insanlar. Bunlar size de yaşatmazlar üstelik.
Duygularını söylersin, hiç sırası değildir.
Hep meşguldurler.
Daima onların öncelikleri vardır.
ONLARDIR EN ÇOK SEVEN, SİZ BİLMEZSİNİZ o kadar eksiksinizdir.
Onların vardır da vardır.
Karşıdakine " ne verebiliyorum" diye sormazlar. Hep kendine yöneliktir soruları.

İşte eğer demek burda aklıma düştü.
Eğer ben demeyi bırakıp "biz " demeyi becerememişsek.
Eğer bize açılan yüreği örselemişsek,
Bize verilen değerin derdinde olmayıp, sürekli didiklemişsek ,
Bize doğru atılan adımlar karşısında dik durmak yerine küçük korkular yaşamışsak,
Bizden istenilen ufak tefek katkı ya da armağanları maddiyat olarak algılamışsak, Maddi şeylerimize dört elle sarılmışsak,
İstediğimiz zaman aramış, arandığımızda bulunamamışsak.
Biraz durup düşünmek gerek değil mi?

Eğer duygulara yerinde zamanında ve yeterince önem verip ona göre davranmamışsak önce kendimize bakmalıyız.

Kendine acımak yerine " ben ne yaptım "dersek daha olması gereken şeyi yapmış oluruz.
Üstünüze düşenin en iyisini yaptığımızdan eminsek mesele yok.......ağlamaya da..........
•