Unutmak kolay mıdır sizce?
Yüreğine aldığın, ruhuna sardığın insanı yok saymak...
Züleyha gibi yanarken, Yusuf kadar sabırlı olmak...
Ferhat gibi dağları delerken, Şirin gibi beklemek...
Mecnun gibi çöllere düşmüşken, Leyla gibi uçsuz bucaksız kalmak...
Yüreğin yangınlardayken susmak...
Ruhun dardayken uçmaya çalışmak...
Yalnız bir insanı çoğaltmaya çalışırken yalnız kalmak...
Hep ben olmaya alışmış bir insanı, biz yapmaya çalışırken kaybolmak...
Kolay mıdır unutmak?

Vücudunun her zerresi isyan etmez mi sevgilinin yokluğunda?
Ruhun paramparça olmaz mı?
Her uykuya yattığında kokusu gelmez mi buram buram?
Ellerin ellerini özlemez mi?
Gözlerinde kaybolmak iken kaderin, gözlerine bile bakamıyor olmak acıtmaz mı?

Sevgiliden gittiğin her adım seni ona daha da çok yaklaştırmaz mı?
Yokluğuyla yanarken buram buram ne soğutabilir yüreğini?
O’nunla gittiğin yerlere gidebilir misin tek başına?
Gün batımını artık izleyebilir misin O’nsuz?
İçtiğin çayın her yudumunda O’nu anımsamaz mısın?
Dolunay O olmadan yine parlar mı?
Saniyeler, dakikalar, saatler, günler nasıl geçer O olmadan?
Yaşanılır mı?

Sevgili eğer en Sevgili ise,
Eğer yıllardır aradığını bulmuşsa yüreğin,
Eğer ruhu ruhuna denk düşeninse,
O gittiğinde yüreğin de, ruhun da gitmez mi ardından?
Unutulur mu?

Bugün de bunlar düştü yüreğimden klavyeme…
Sevgiyle, huzurla ve ille de aşkla…



BENİ UNUTMA

Seni unutursam eğer
Ne söylersen söyle bana
En ağza alınmayacak küfürleri et
Elinden geleni ardına koyma
Şiirlerimi yırt, at denize
Ama unutmazsam
Ne olur, sen de beni unutma.

Bizim şarkımızı dinle istersen
Sahil boyunca yürü gün batımında
Kayalıklarda martıları izle
Kedileri de sev ben gibi
Okşa kafalarını sessizce
Ama ne olursa olsun
Beni unutma.

Gökyüzü dolunaya durduğunda
Eksik bir şeyler olduğunu hatırla
O çiçekli dala konan serçe
Yıldızsız, kapkaranlık gece
Ve bitmek bilmeyen işkence
Elin eline değince
Beni unutma.

Her şeyi, herkesi unut
Yaşananları
Yaşanmayanları
Yaşanamayanları da...
Ama beni
Sakın unutma.

HATİCE NAYIR