Hitler’in,5 Mart 1933 seçimleri öncesi kendi meclis binasını ( Reichstag)yaktırdığı gündür 27 Şubat 1933.
Neredeyse bir asra yaklaşıyor geçen zaman.
Bunu öncelikle "komünistler" yaktı diyerek,tutuklamalara başlamıştı.
Sonra 5 Mart seçimlerinin hemen akabinde de "Kahverengi Gömlekliler" -SA-desteğiyle sosyal demokrat milletvekilleri parlamentoya sokulmamış,çıkarılan yetki kanunuyla da bütün güç Hitler de toplanmıştı.
Hukukun gücü değil,gücün hukukuna hızla gidiliyordu.Bütün siyasi partiler de kapatılmıştı.
Ayrıca 2.Dünya Savaşı’nın ayak sesleri de kapıdaydı.
Muhalif kim varsa tutuklanıyor,Yahudiler de bundan payına düşeni alıyordu.Kaçanlar canlarını zor kurtarmakta idiler ama yine de "gaz odalarında" yaşlı,hasta,çingene ve Yahudi 6 milyona yakın insan ölümden kaçamamıştı.
Evet Hitler demokratik bir biçimde iktidara geliyordu ancak bu demokrasinin ona yol vermesiyle değil,demokratik mekanizmaların tahrip edilmesi,altının oyulması suretiyle gerçekleşiyordu.
Burada esas ve önemli olan demokratik olan yapının "boğulmasıdır" bu sonucu doğuran,demokrasinin kendisi değildir.Bu konuda "bilge " olarak adlandırılan Aliya İzzetbegoviç’in güzel bir sözü de vardır:
-Diktatörlük günahı yasaklasa bile ahlaksızdır.Demokrasi ona izin verse bile ahlaklıdır.
Ve 1 Eylül 1939 ’da başlayıp,1945 ’te biten 2.Dünya Savaşı.
Yetmiş üç milyon ölü ve kayıpla,6 milyon da gaz odalarında ölen/öldürülen insanlar.
Yıkım büyüktü,"izleri" de çok derin olacaktı tabi.
Yazar Victor E.Frankl,bu durumu şöyle özetler kısaca "İnsanın Anlam Arayışı" adlı kitabında:
-Uyanık olalım.İki anlamda uyanık olalım.Auschwitz’den beri insanın neler yapabileceğini biliyoruz.Ve Hiroşima’dan beri neyin tehlikede olduğunu biliyoruz.