Öyle bir yoldayım ki;

Bir yanım uçurum, sendelesem düşeceğim,

Bir yanım dikenli bir yol, düz yürüyemesem batıyorlar her yanıma.

Olsun. Geçecek elbet o yaralar..

Yolum ise balçık, kapkara..

Yolun sonunu bir mavilik almış.

Kucağımda, bakışları daha da mavi kuzum.

Her attığım adımda ağırlaşıyorum.

Kilolarca çamur birikiyor, ayaklarımın altında.

Şimdilik sadece batmamaya çalışıyorum.

Mavilik beni çağırıyor. Gücümü ondan alıyorum.

Çamura saplanacağım belki..

Batıp, yok olmamı isteyen,

Beni izleyen bakışlara inat,

Düşsem de kalkacağım.

Batsam da temizleneceğim.

Kuzum kucağımda, ulaşacağım o maviliğe.

İşte o zaman ben de Mavi olacağım..

Kapkara, kirli gözlerin kınayıcı,

Gücümü tüketen bakışlarını da,

Elimden tutup, hafiflememi ve yol almamı sağlayan sıcacık, merhamet, şefkat dolu bakışları da...

Unutmayacağım...

SD
23.02.2016