... üzerime yıkılan yüksek apartmanlar, bana söylenmiş gibi çalan şarkılar, bitmeyen derin hasret ve geçmek bilmeyen zaman... En dibini ancak senin bildiğin o dipsiz kuyu..
Ya biriktirdiğim onca yarınlık?.. Ben sensiz yarım iken, yarın ile bugün arasında nedir ki farklılık? sensiz yerim yurdum yokmuş gibi ben diyarsız.. Herkes bana bakıyormuş gibi ama herşey normal.. Cevapsız kalan sorular sadece acı veren, anlamını yitirmiş bakışlarda suskun yürek.. Zaman zalime vurgun, zalim zaman denen sevgiliye; sen olmadan ne işe yarar gülümseyen ama aslında çoktan yitip gitmiş gözler?.. Bu dilden çıkan sözler sadece beni yaralar, seni bilmezken daha karalarla kaplanmış bu yürek...
Bir tek özlemleri deviremedim şu katı yüreğimle, bir tek sevdiğimi anlatamadım delice.. Ömrümün tam orta yerinde kapıldım bir "SEN" e de... Yine de ..
...senden önce kalan herşeyi yıktım ve en güzeli unuttum, defalarca tekrarladım kendimi her yeni gün için.. ama her yeni gün zamanla eskidi tıpkı benim gibi; yarın baktım ki hala oradayım, hep ortalıktayım, ortada kalmış ortalık kişiyim.. Bunu bir sana anlatamadım bir de sevdamı istemeyen kalbine.. oysa hiç umudum olmamıştı benim, bana çocuk gözleri ile gülümseyen bir çift gözüm.. hatırlamıyorum çocuklar gibi ağladığımı hiç, sabahları zor ettiğim anlarımda yoktu... benim hiçbir omzum olmadı başımı koyacak umutlar kaybolurken bir bir..
... zor sevdim tam da yolun neredeyse yarısına geldim derken; "SEN" ise yarım sevdin kapını çalan dünler yüzünden...