Bombalara alıştık.
Ölümlere alıştık.
Şehitlere alıştık.
Tecavüzlere alıştık.
Kadın cinayetlerine alıştık.
Maden kazalarına alıştık.
AKP iktidarına bile alıştık.
Kanıksadık bir çok şeyi…
Sesimiz çıkmıyor artık…
Önce üzülüyor, acı çekiyor, gözyaşı döküyoruz.
Sonra reelde, sanalda kınıyoruz.
5 tvit, facede 10 paylaşım, birkaç imza kampanyası, protesto yürüyüşü belki…
10 gün bile sürmüyor itirazlarımız…
10 gün sonra başka bir şeye karşı durmaya başlıyoruz.
Eskisi hemen diğer eskilerin arasına rafa kaldırılıyor.
Ne oldu, bir hatırlayalım mı?
Soma’da yüzlerce insanımızı maden kazasında yitirdik.
“Unutmayacağız, unutturmayacağız.” Dedik.
Seçimlerde iktidar partisi birinci parti oldu.
“Seni Cumhurbaşkanı yaptırmayacağız” dedik de, ne oldu?
Şu anda Cumhurbaşkanı kim?
“AKP tekrar iktidar olamayacak” dedik.
Bal gibi oldu işte tekrar…
“Özgecan’ı unutmayacağız, unutturmayacağız.” dedik.
Unutmadık belki…
Ama kadına şiddet, kadın tecavüzleri, cinayetleri aynen devam ediyor.
Gece 3.00 de evine dönen genç kızımıza tecavüz edildi.
Buna karşı çıktık, protestolar yapıldı.
Sonuçta “pembe taksi” aşağılanması ile karşı karşıya kaldık.
“Haydarpaşa gardır, gar kalacak.” dedi dostlarımız kaç yıldır…
Her Perşembe, her Pazar aralıksız gar önünde protesto için toplandılar.
Plan geri çekildi. Ama şimdilik…
Alınan kararın uygulanacağına bile güvenimiz kalmadı.
Güvenimiz de kalmadı artık hiçbir şeye…
Ne hükümet sözcülerinin, ne Başbakan’ın söyledikleri ikna ediyor artık bizi…
Her sözün arkasından mutlaka doğruyu aramaya başlıyoruz.
Kimseye arkamızı dönmeye gelmiyor artık nerdeyse…
Nerde kaldı üzerinden paltosunu çıkarıp üşüyen çocuğun sırtına koyan insanlar?
Nerde kaldı bir kap yemeğini bölüşen canlar?
Nerde sevgi, nerde insanlar?
Şimdi de “Cerattepe Geçilmez, Artvin Halkı Yenilmez” diyoruz.
Şimdi de “Savaşa Hayır” diyoruz.
Şimdi de “Seni Başkan Yaptırmayacağız” diyoruz.
Sonucu merakla bekliyorum artık...

Bugün de bunlar düştü yüreğimden klavyeme…
Sevgiyle, huzurla ve ille de aşkla…

KÜÇÜK KIZ VE ÖLÜM…

“Baba” dedi küçük kız…
“Babacığım, ölüm nedir?
Akşam bekledim, gelmedin
Beni öpmeden uyumama izin vermezdin hani?
Annem konuşurken duydum.
Ölmüşsün bir patlamada…
Babacığım, söyler misin bana?
Ölüm nedir?”
Parçalarının arasında sesini bulmaya çalıştı baba…
Kızına döndü sonra…
“Yavrum” dedi.
“Tam işten çıkmıştım,
Tam servis aracına binmiştim.
Marketten çikolata da alacaktım sana
Elbet öpücüksüz de uyutmayacaktım.
Ama olmadı be gülüm.
Olmadı be yavrum…
Olmadı canım…”
Küçük kız durdu bir an…
Ve uyandı uykusundan…
“Ne oldu kızım?” dedi annesi…
“Anne…” dedi gözyaşları içinde…
“Babamı gördüm rüyamda…
Artık yıldızlardan izleyecekmiş bizi…
Ama hep yanımızda olacakmış.
Bana öyle dedi.”
Gülümseyen maskesi düştü annenin
Sarılarak kızına
Öldü içinde gecenin…

HATİCE NAYIR

www.haberhurriyeti.com/tayyip-seni-baskan-yaptiracagiz-162999.html