Fırsat kovalama telaşından hayatını yaşamaktan geri kalanlar , bu hayatın en temel gerçekliği. Geçmişinde yarım kalmışlıklar dolu bir bedenin , gelecekteki yansıması ne derece kusursuz olabilir ?
Bilinmeze gidişin öne çıkan süprizi de bu değil mi ? Tanıdığını zannettikleri şaşırtmaz mı insanı; olmadık zamanda çıkıp gelmez mi düşünceler , kendi karanlığından..

Sırf bu yüzden fırsat kovalamaktan vazgeçin , kendi sıradanlığında bütünleştirin yaşanmışlıkları. Kıyıda köşede kalanları ise süpürüp atın geçmişin çöplüğüne.

Geçmiş yaşanıp bitmişken , ısıtıp ısıtıp önüne koymayın sevdiklerinizin. Üstesinden gelemiyorsanız , kenarından köşesinden gelin , konuşarak hallolsun meseleler.

Bir alıntı ile bitirmek istiyorum satırlarımı :
" Hiç birimiz kusursuz değiliz. Bir nisan günü yağan yağmur değiliz. Bizler öfke sütunlarında eriyen kir , hatıralarda canlanan yaratıklarız. "