(Paradoksların öğretici olduğunu defalarca yazıp,"derinliğin" bunlarda saklı olduğunu bilip,paylaşmaya da çalışmıştım.
Aşağıda da "yönetime,hükümet etmeye,iktidara dair" sözlerden bazılarını yazarak "paradokslara" dikkat çekmek isterim /istedim.)
İşte benim dağarcığımda olup,sevdiğim bazıları:
-İlki Goethe’den:
1-En iyi hükümet,bize kendimizi yönetmeyi öğretendir.
Diğeri Henry David Thoreau’dan(1817-1862):
2-En iyi yönetim,en az yönetendir.
Ve Konfüçyüs:
3-Senin iktidarın kabul görmüyorsa,başka bir iktidar yoldadır.
Emerson da "muktedir" olmaya davet ediyor:
4-Gerekeni yap ve güce sahip ol.
Bir atasözümüzün de "kısa" ama ne kadar "derin" olduğunu görmek gerekir:
5-Taş yerinde ağırdır.
Rogers da karar ile kalp arasında bağa vurgu yapmaktadır:
6-Karar,yönetimin kalbidir.
Bennis ve Nanu da yönetimdeki "güce" dikkat çekmektedir:
7-Liderlik,güç kullanmak değil,başkalarını güçlü kılmaktır.
Esasen "köle" ama "filozof" da olan Epictetos da "filozofça" şöyle demektedir.
8-Filozof,kendisini dinleyeni Roma valisinden güçlü kılan adam demektir.
Güzel bir atasözümüz daha:
9-Tedbirde kusur eden,takdire bahane bulur.
Sadi Şirazi’yi de anmadan /anlamadan "olmaz" sanırım:
10-Kızgın kireci elle yoğurmak,bir müstebit karşısında el pençe divan durmaktan daha hoştur.
11-Hükümetler ve kocalar asla yanıldıklarını kabul etmezler demiş Balzac da.
19.yüzyıl düşünürü A.Tocgueville ( Aleksis Tokvil) daha geniş açıdan bakmış ki şöyle der:
12-Hükümetinden yalnızca güvenliğini sağlamasını isteyen halk,aslında köleden başka bir şey değildir.
Bu söz de bilgeliğe davet gibidir, Euripides’ten :
13-En büyük bilgelik,kendine egemen olabilmektir.
Başlıktaki "paradoks" da Mevlana’dan :
14-Hükümdarın iyisi bilginlerin ayağına gidendir,bilginlerin kötüsü de hükümdarın ayağına gidendir.