Karadeniz türküsü gibi hey gidi karadeniz doldu da taşamadı biz de taşamadık dolsak da dolamadık dolsak da taşamadık nolduk da taşamadık bilmiyorum ne yaşadık mutsuz bir filmin fragmanı gibi bu hayat hep bir kandırmaca gidiyor ilk başta başkalarıyla başlıyorsunuz anne baba sonra bir bakmışsın kendini de kandırmışsın kendin kanmışsın kendine yalnız kalınca anlarsın da anlamak çare etmez çareler çaresiz dedikleri cinsten her gece duvarlarla yüz yüze kaldığında anlarsın bunun hayatın nü resmi olduğunu öyledir apaçık çırılçıplak sen ise eğitimsiz bir çocuk gibi anlamazsın utana sıkıla çekine çekine bakarsın nedir ki bu nü resim nü nedir çıplaklığıyla göz önüne sermek mi hayatı kim çizebilmiş Picasso mu Michelangelo mu yok yok çizilmez sonunda ne dolarsın ne taşar kendini kandırır farkedersin hayatın çırılçıplak önüne geçişini .