Bir varmış bir yokmuş, masalı gibi bir zamanlar gecelerin gizli kahramanları bekçilerimiz vardı.

Gece bekçilerimiz devriye gezerken, akşamları sokağa rahatça çıkıp gezmeye giderdik.Düdük sesini duyduğumuzda rahat uykuya dalardık.Evlerimizin pencerelerinde demir yoktu, kapılarımızı kilitlemeden yasardık. Hırsız girer mi endişesi diye bir şey asla yoktu.

Yangınlarda itfaiye ekibine haber verip imdada koşan, hasta olanlara can kurtaran temin eden fedakar bekçilerimiz, hangi evde kim oturur bilirler, gözlerini kırpmadan sabahlara dek sokak sokak yürüyerek devriye gezerlerdi.

Sevgili bekçilerimiz sizleri nasıl özlüyoruz bir bilseniz.

Çelikten kapılarımız, kale kilitlerimiz , hatta bazı lüks binalarda güvenlik var, bir binada kocaman bir köy var, hırsızlara kilit dayanmıyor.

Sizleri nasıl özlemeyiz, nasıl unuturuz, bekçi düdükleriyle hırsızları kovalıyordunuz.Şimdi sizleri özlemle Saygıyla anıyoruz.

Huzurumuz yok ki, mutlu değiliz artık!


Oya Gedik
Notlarımdan...