Vay be! Bayağı oldu elime kalemi defteri almayali.Hatta hiçbir şey yapmayali.Özlemisim yazı yazmayı.Içimde neler neler var bir bilsen...Ve yazdikça fark ediyorum bunca zamandır içimde neleri tuttugumu.Fark ediyorum artık en önemlisi.Önceden böyle hissetmezdim.Yeni yeni öğreniyorum kendimi.Yeni yeni içimi rahat rahat döker oldum.En önemlisi ben kendimi tanımak adına bir şeyler yapıyorum.Onu yapmayanlar da var.Hem de azimsanamayacak kadar coklar.Herkes kendi adına bir uğraş vermek yerine kestirmeden tutulan kişilikleri kendisine kopyaliyor.Üzülüyorum.Git gide emek kavramini yok ediyoruz kendi elimizle.Dünyayı çok basite indirgiyoruz.Kimseye değer kıymet vermedigimizden deger kıymet diye bir sey de bilmiyoruz.Dünyayı böyle böyle mahvediyoruz.Üzgünüm ama dünya bize değil biz dünyaya aitiz.Pardon yaa..Ne önemi var ki bunların? Fark etmez bize değil mi? Nerde,ne şekilde olursa olsun biz herşeyi harcamaya hazırız değil mi?Üstelik bu harcadığımız şeyler arasına kendimizde dahiliz...