Mardinli İlyas’ın gün olur yolu düşer, Roma’da bir restorantta çalışan akrabalarının yanına gider. Onlar işe gittiğinde o da etrafı yürüyerek gezmektedir. Bir gün bir mezarlık görür. İçine girer. Mezar taşlarının üzerinde 21, 32, 15 gün yazmasına rağmen mezarlar büyük mezardır. Çok merak eder ama dil bilmiyor. Akşam akrabalarına anlatır. Hafta sonu hep birlikte gidip mezarlık görevlisi ile konuşurlar. Meğer orada insanlar mezar taşlarına sadece yaşarken  mutlu oldukları günü yazdırırlarmış. Görevli "53’ü geçen olmadı daha" demiş.
  İlyas memlekete dönmüş, çoluk çocuğa karışmış. Ölüm döşeğine düştüğünde evlatlarını çağırıp mezar taşına şunları yazmalarını istemiş.
" ilyas-ı habır bitti, anasından doğruca mezara gitti"
 

Bilmem anlatabildim mi? 

Not: duydum,hissettim, anlattım.