Çaresizlik, aşkın gidiş hali değildir, aşka kendini anlatamamanın ıstırabını yaşamaktır.

Uykusuz gecelerde, aşka kendini anlatırken anlatamamanın, anlatan hecelerine sarılamamanın, sefaletini yaşamaktır.

Gözlerin ellerin gönlün hislerin aşkı anlatırken, nazlı yârin hiçbir şeyi anlamadan, yanında geçerken seni anlamadan gönlündeki aşkı hissetmeden ona anlatamadan, sabır tohumlarını gönlüne aşkla ekemeden, eli boş gönlü boş yaşamaktır bazen hayat.

Gönlüne ektiğin aşkın tohumları çatlar ve çiçekler açar gönlünde ve o çiçekleri sevdiğine uzatırken, uzatmadan sevdiğinin gönlündeki vefasızlık rüzgârına kapılarak solması seni şaşırtır, boş anlamsız limanlarda gezdirir, o limanları ne kadar sevgi ile doldurursan doldur, yârin yine anlamamasıdır bazen aşk.

Bazen aşk gözleri başı yere doğru eğdirir, âşık hala sevdiği giderken elveda demedi diye düşünürken, belki yerlere yazmıştır elveda sevdiğim bekle geleceğim yazısını diye başı ve gözleri yerde hala sevdiğinden bir iz not aramaktadır.

Belki aşk bazen her şeyi kabullendiğin için terk etmiştir, bazen az suratını assaydın aşka karşı, aşk yalnız olmadığını anlar o zaman sana a çok gülümserdi, ama üzülme hatalar tecrübenin merkezidir, kaybettin sansan da yine sen kazandın az tecrübe edinerek.
Mehmet Aluç-Kul Mehmet