Yalnızlığımı yazmak istedim bugün. Dışarda güneş tüm ihtişamıyla aydınlık, serçeler cıvıl cıvıl bir ağaç dalında orkestra eşliğinde repertuvarında ki tüm şarkıları tüketmeye çalışıyorlar. Ben tüm bu olanlara seyirci kalıyorum, yürüyemiyorum onlara doğru, adımlarım beni kaldırmayacak kadar yorgun sanırım. Ben yalnızlığa alışmış, karanlıkları yaren tutmuşum, uçurumlardan korkmuyorum artık, öylesine yüz göz oldum ki kendimden bir parça görmeye başladım bu korkunç dediğimiz uçurumları.

Hayal kurdum olmadı, gökyüzün maviliğine düş köprülerini kurdum olmadı tenim de bir zerecik olsun bir kıpırdama bir dalgalama olmadı. Herkesten gizlerimi, sırlarımı ne zamana kadar saklayabilirim ki?

Hangi mevsime "Seviyorum" adına yallan söyleyebilirim? Aylardan gizli kaç gün çalabilirim avuntuları? Veya kaç insanın umutlarını çalarak geçici aşk adına sevgilinin öz benliğini kiralık alıp kulanabiliriz? Geçici olarak sevdiğin o insan ya ölümüne seni sevmişse, ayrılığına dayanamayıp intihar tepesine çıkıp ismini haykırıyorsa!

Bugün kendimizi sorguya çekme zamanı. Ama geleceği sorgulama imkanımız olmaz, tabiki olmaz kim önceden ne olacağı kestirebilmiş? Bileniniz varmı sanmam, bildiklerim sevda kanunlarında ölümüne sevdallılar hiçte mutlu sonla bitmemiş, yalnız flimlerden, hikayelerden, şiirlerden ve hayallerimizde sevdalar mutlu sonlarla biter ve keşkelerimize sığdırmaya çalışırız.

Leyla ile Mecnun, Kerem ile Aslı, Mem ile Zin ölümüne sevdalılardı, en güzel aşkları hikayelerimize, şiirlerimize, şarkılarımıza ilham oldular bizim mutlu son dediklerimiz onların acı sonları oldu. Onlar acaba birer kahraman mıydı sevdalara? Tabiki asırlardır aşkları, sevdaları dilimizden dolaşmıyormu? Biz ne kadar onlar gibi dürüst, ölümüne sevda yaşatabiliriz ki? Biz ki daha tercih kavramlarını bile sökemedik! Sevgilimizin bize benzemesine o kadar istekliyiz ki limon gibi sıkarız, suyunu çıkarır gibi su kuyularından.

Yok böyle olmaz, sade, içten önemseme ve fedakarlıklı aşklar güzeldir. Para da olmalı elbet en çok manevi duygular olmalı, hoşgörü, nazik ve masrafı olmayan gülümsemeler her daim olmalı. Evet dostlar AŞK SİZE YAKIŞIR, ama benden uzak dursun; çünkü... çünküler de bana kalsın şimdilik.

Z.DEVRİM
(Bir deneme I)2006