Herkesin birbiri için zamanı olduğunu düşünüyorum.Şu ana kadar kaç kişiyle konuştum kaç kisi hayatıma girdi bilmiyorum.Umursamıyorum da artık.Önceden hayatımda kalmaları için,benimle birlikte daha çok zaman geçirmeleri için elimden gelen her seyi yapmaya çalışırdım.Şimdi de hâlâ yapıyorum.Bazı alışkanlıklar maalesef birakilmıyor.Önceden sadece kendimi yipratiyordum.Şimdi de düzeltmeye çalışıyorum.Aslında bu olayların hepsi çok komik geliyor bana.Gözlerini açıp kapamak gibi.Bir zamanlar kalbimle yaptığın şeyi artık aklınla mantığınla beynine devrediyorsun.Sence de komik değil mi?Ve üzücü...
Önceden hayatıma giren kişilerin benimle geçirdikleri zamanın çok olmasını istediğimi söylemiştim ya?iste onun sebebi gerçekten onları sevdiğim için,onlarla olmak içindi.Sevildigimi bile bilip bilmemem önemli değildi.Ama şimdi öyle değil.Etrafim koca bir boşluk sanki.Yanimdakilerin hiçbir amacı yok.Hayatımın dekoru onlar sadece.Bir biblo gibiler şimdilerde.Hepsinin ici boş.Sadece yalnız kalmayayim diye varlar.Şimdi daha iyi anlıyorum.Yanlarindayken ya da onlar benim yanimdayken hep yalnız hissetmiştim ben...