Telaş içinde olan gözleri bana kin besliyor gibi… Havadan sudan konuşuyoruz önce… Aşağı yukarı her buluşmamızda olduğu gibi. Sonra gözlerime bakıyor, sana söylemek istediği bir şey var der gibi, o sırada gözlerimdeki yaşlar onu selama eğiliyor. Rüzgâr bir kez daha esiyor.
Yağmur gürültüsüyle gökyüzünü parçalıyor.
Sonra o susuyor.
Güneş batmadan benim eve gitmem gerekiyor diyor.
Gitme! Biliyorum benden sakladığın bir sürü şey var, hepsini bilmek istiyorum diyorum.
Ne olur gitme! Sana şuan çok ihtiyacım var.. Ben yalnızım..
Gideceksen de sessiz git.. Gittiğini bana söyleme! İçimde yeni bir alfabe
oluşuyor.. Seni sevdiğimi söylemek için hangi harfleri birleştireceğimi
bilmiyorum.. Şuan içim çok kalabalık, seni oraya gömemem! Gitme!
Biliyor musun? Güneş bugün bizim için ortalığı yakmaya dünden yeminli…
Öğle arasında kendini bulunduğu yerde unutacak bir acı bu…
Bugün insan sevdiğine bir gün aralıksız sarılacak...
O gün gece olmayacak, karanlık yaşanmayacak.
Güneş değil, bu sefer dünya tutulacak.
Boş ver bunu! Bak çok güzel bir müzik çalıyor… En sevdiğim şarkıcı
Sezen Aksu söylüyor, bu şarkı benden sana gelsin diyor…
“Birrr… sır gibi saklarım seni, bir yemin, bir gizli düş gibi… Ben bu yükü taşırım sen git, git acılanma… Sen ağlama, dayanamam… Ağlama gözbebeğim sana kıyamam… Al yüreğim senin olsun… Yüreğin bendekalırsa yaşayamam…”
Müzik çalmaya devam ediyordu…
Saat kaç dedim..
Ayağa kalktı, gitmeye doğruldu…
Gözyaşlarıma sarıldım o anda... Ağla dedi… Sakın utanma!
Gözyaşlarını silmemi bekleme benden! Gözyaşların bana beslediğin sevginin gücüdür!
Saklama!
Saate baktı “gitmem gerekiyor” dedi. Galiba saat akşamı işaret ediyordu… Saniyeyi gösteren ibre ise o artık gitsin diyordu… O gitti ve yüreğim bir daha o şarkının nakaratını hiç dinlemek istemedi…
Bana, gideyim mi? kalayım mı diye sorsaydın. Ben sana kal derdim… Kolundaki saati çıkart ve kal! Sadece gidişlere meyilli olan duygularını sakla. Senin yerin burası artık. Bedenimin sol tarafı. Kalbimin tam ortası. Bütün damarlarımın birleştiği yer. Şah damarımın bana hükmettiği yer. Ben o yeri sana ayırdım… Oraya kimsenin dokunmasına izin vermedim…
Kimsenin kirletmesine göz kırpmadım…

Ama sen!
Sen işte! Varlığıyla kalbine esir düştüğüm…
Sözleriyle, ruhumu elimden aldığın…
Gözleriyle, içimi alevlendirdiğin…
İçindekilerle, yağmurlu bir gün de güneşi erittiğin…
Kalemimin ucu seni anlatmamı istemiyor artık…
Onu anlatacaksan beni kullanma diyor…
Gel!
Bu dargınlık bitsin!
Ne olur gitme!
İçimdeki seni bitirme!
Saat hoşça kal’ı gösterse de sen gitme!
Saniyeler sana gideceğin yeri gösterse de sen gitme!
Bazen rüzgar sana benden fazla kızabilir!
Aldırma!
Gökkuşağı renklerini karıştırabilir.
Görmezden gel!
Yağmur yerini hasrete bırakabilir.
Sevdikçe insan;
hüznünü kağıda dökebilir!
Sen gidersen belki de içimdekilerin düzeni bozulabilir.