“Senin için masumiyet olan şey, benim için suç olabilir ya da tam tersi; sende hiçbir etki yaratmayan şey, benim mezarım olabilir” FRANZ KAFKA

Ben bir katilim.

Tabi ki bununla gurur duymuyorum.

Cinayetiyle gurur duyan yoktur.

Emin ol; “hiç pişman değilim” diyen katil bile uykusundan kâbuslarla uyanır.

Öyle kolay iş değil.

Gözün dönecek.

Birkaç vidan gevşek olacak.

Delirme ve cinnetin eşiğine geleceksin.

Doğuştan hastalıklı olacaksın veya aşırılıkları olan ebeveynlerle büyüyeceksin.

Say say bitmez, bir sürü basamağı var.

Öyle ha deyince kıyamazsın bir cana.



Benim nazarımda katiller ikiye ayrılır. Aktifler ve pasifler.

Aktifler bizzat cana kıyarlar, pasifler ise can kıyımına sebep olurlar.

Ben aktifim can aldım.

Ya sen sevgili dostum?

Hangi kategoriye giriyorsun?

Hiç sordun mu kendine “ben katil miyim?” diye. Sen veremezsen cevabını, ben vereyim.

Sen katilsin.

İşin kötü tarafı da; farkında bile değilsin. Olsan da kabul etmezsin.

Nasıl edeceksin ki. Bir sineği dahi incitmemişsin hayatın boyunca.

Ne bir fiske yemişsin annenden, ne de bir fiske vurmuşsun çocuğuna.

“Benden nasıl olur ” diyorsun, duyuyorum.

Öyle kendine güveniyorsun, öyle kendinden eminsin ki; beni yargılama hakkını bile görüyorsun kendinde.

Teorik olarak hakkın var.

Peki ya vicdanın; onunla sorguladın mı hiç?

Katil olmak için hiçbir sebep, hiçbir bahane geçerli olamaz. Hiç kimse, hiçbir canlının yaşam hakkın elinden alma hakkına sahip değildir.

Hiçbir kitapta, inançta, öğretide yeri yoktur.

Ve eminim ki bu nutukları sen benden daha çok atıyorsundur çevrene.

Utanarak söylüyorum “ben can aldım.”

Ya sen?

Dün bir kız çocuğunun gözyaşları, anne babasının ve hayatta sevgisini hiçbir şeyle kıyaslayamayacağı kardeşinin cansız bedeni karıştı denize. Dilini bilmediği topraklarda kimsesiz tek başına kaldı. Ne olacağı meçhul.

Eminim bu işte benim bile parmağım vardır.

Çok üzüldün dimi?

Ne yapacaksın peki?

Dur sen yorma kendini ben sana söyleyeyim. O denizden balığını tutup bir güzel rakına meze yapacaksın. Sıcacık yuvanda ailenle muhabbet ederken.

Bu sadece örneklerden biri bilerek ya da bilmeyerek her gün cinayet işliyoruz.

İnsan oturduğu yerden kılını kıpırdatmadan da can alabilir çok kolay.

Sessiz kalmak

Göz yummak

Gözünü gönlünü kapatmakta insanı katil yapar.

Üstelik bununda bal gibi farkındasın.

Geceleri rahat uyuyor musun yatağında?

Ben uyuyamıyorum.

Kâbuslarımdan uzun metraj korku filmi çıkar, en gişe rekoru kıranından.

Onca masum cana kıyılırken, onca aç susuz evsiz insan varken.

Tam bir felaket tellalıyım biliyorum. Doğuştan kusurluyum yapacak bir şey yok.

Ancak bilmeni isterim ki sana kendimden daha çok üzülüyorum.

Neden mi?

Ben katil oldum ve üremedim.

Soyum tükendi tükenecek.

Yarınlarını dert edeceğim bir tek insan evladı yok yeryüzünde benim kanımdan.

Gönül rahatlığı ile geberip gidebilirim.

Bu beni yaşamın hiçbir yerinde; haklı, erdemli, saygın, iyi, dürüst, yapmaz ama zaten konumuz bu değil.

Sen devam et zaferler kazanmaya.

Başarıdan başarıya koşmaya; tek başına zirveye çıkma mücadelene.

Zaten hiç şüphen olmasın zirvede tek olacağın kesin.

Ülken de insanlar hiç uğruna ölürken senin ölmeyeceğinin garantisi var ya, kontratın var ya tanrıyla. Görme duyma bilme, sadece çalış kazan uslu bir vatandaş ol.

Evlatların yarın bu yıkılan, yok olan toprakların altında kalmaz emin ol.

Hala umut varken hiçbir şey için çokta geç kalmamışken sen ve ben birbirimizi sevebiliriz bence. Denemekten zarar gelmez.

Afetler insan ayırmaz dostum.

İyi kötü zengin fakir inançlı inançsız demez.

Önce kendi evlatlarını nasıl bir afete sürüklediğini gör.

Sonra kendine bir kez daha sor; “benden katil olur mu?” diye.



Ne diyorduk?

Evet.

Ben katilim.

Evet.

Sende hiç can almadın. Karınca dahi ezmedin sevgili kardeş.

İyide yapmışsın.

Devam et sana dokunmayan yılanı beslemeye.

Bin değil yüz binlerce yıl yaşatırsın o yılanı emin ol.

Emin ol o yılan evlatlarını torunlarını sokmaz.

Sana ayrıcalık tanır.

Neyse çok konuştum.

Benim dudaklarımdan dökülenlerin bir önemi yok kardeş.

Yüreğin neler döküyor asıl sen ona kulak ver.

“İnsan sesi asla vicdanın sesinin ulaşabildiği yerlere ulaşamaz” MAHATMA GANDHİ

Kal sağlıcakla…