Şimdilerde sus pus oldu yüreğim. Bu seferde yenildim sahte kimliklerin ardındaki çift taraflı yüzlere. Bu seferde açtım kalbimin kapılarını ardına kadar bir gün o kapıların yüzüme kapanacağı ihtimalini düşünmeden. Yine kandırıldım, yine yeniden yarım kalım. En acısıda nedir biliyor musunuz? o ismini bile duyunca kalbinizin deli gibi atmasına neden olan, bakmaya bile kıyamadıgınız, ne yaparsa yapsın kıramadığınız, o eşşiz sandığınız varlığın sizi acımadan tamda kalbinizin orta yerinden kırdığını görmek. Ölüm de böyle birşey olsa gerek, derler ya hani ruh bedeni terk eder diye, artık onun olmayacağını bilmekte içinizden bir şeylerin sökülüp alınması gibi, kısacası ölüm gibi. Unutmak istersiniz, sesini, yüzünü, yalanlarını, ama olmaz. Kalp bunu kabullenmez. Kendinizi hep onu hatırlatacak birseyler ararken bulursunuz. Belki bir sarkı, belki bir fîlm. Hersey artık biraz ona benziyordur. İsimler, yüzler ve yarım kalmış sözler..