Uzun iki şeritli şehirler arası yolda son hızla giden 1950 model üstü açık pontiac... pamuk şeker pempesi arabanın içinde siyahlar giyinmişti,,, elektrik tellerinde konaklayan smokin duruşu içinde iki karganın altından bilmem kaç mil hızla geçtiğinde ağzındaki sigaranın düşen ateşi ile ani bir fren yaptı,,,saçları rüzgarda kamçı gibi yüzünde şaklarken tam da geçmişi gözünün önünde flaş gibi parlarken,,,, saçlarımı toplamalıydım ya da sophia loren gibi bağlamalıydım diye düşündü,,, filmlerde öyle idi,,, son model arabasını satıp bunu aldığında adabına uygun olmalıydı her şey. Yoksa işte başıma gelen diye düşündü. Az daha kaza yapacaktım,,, Evet uzaklaşmak istedim ama bu kadar da değil diye söylenirken ve sunturlu bir küfür savururken yol kenarında park etmiş,,, arabaya düşen o küçük kızıl topu arıyordu,,, Tam o sırada o iki karganın havalandığını ve başının üstüne ağır çekim düşen iki siyah tüye gözü takıldı. Döne döne. Yavaş yavaş. Tarantino filmlerindeki silahtan çıkan kurşunların romantik ama kararlı hedefine kitlenmeleri gibi üstüne üstüne geliyorlardı.İki siyah tüy. Sanki saatler geçti. Arabanın ateş alması bu kadar uzun sürerken o iki tüy hala alnına doğru akıyordu. Tam o sırada etraf kalabalıklaşmaya başladı. Biri pembe pontiac tan yola fırlamış kadının üstünü, siyah ceketiyle örttü.Zaman işte bir kuş kanadından düşen tüy kadar uzun, ölüm bir küçük kor topu kadar sıcaktı.