İnsanoğlu yıllardır, vesveseler içinde sevimsiz haller alan insanlar ile aşık atmanın derdine düşürülmüştür. Kimileri yapılan haksızlıklar karşısında yıkılmış, yılmış kabuğuna çekilmiş, kimileri ise ayağına köstek olmaya çalışanları kendine ölçü olarak görmüş ve bunun verdiği azim ile mücadeleye devam etmişlerdir..

Çoğu insan gönlünden geçirmiş ve hep sormuştur kendine çaresizce; "insanlar neden böyle?"
Ve yine eminim ki bir çoğumuz kendimize sormuş olduğumuz bu soruya cevap bulamamışızdır. Öyle ki soru kalıbında cümleye dökmesi çok kolay olan bu üç kelime, derin bir nefes alıp vermenin ardı sıra bile kelimelere dökülemeyen bir cevap bekler yine bizden..

Kimisinin dostu, kimisin arkadaşı, kimisinin sevdiği ve hatta kimisinin ailesidir hayal kırıklığına uğramaya sebep. Kimimiz vefa bekler küçüğünden, kimimizde sevgi bulamaz büyüğünden. Toplum olarak köhne devran’da kıtlığını yaşadığımız vicdanı tavırların, muhasebesini bekleriz birde üstüne..

Ahlak kaybına uğrayan ruhlar, edepleri tırpalanan diller ve sevgiyi sevgisizleştiren kullar cirit atar etrafınızda. En yakınım dediğiniz bir anda en uzağınız, en büyük düşmanım dediğinizde en büyük dostunuz oluverir bir anda. Anlam vermekten ziyade o anın atmosferine şaşmaktan alıkoyamazsınız kendinizi ve dilinizi.

Çünkü dün dostum sözü çıkan ağızdan bugün nefret akıyordur, çünkü dün sırrını verdiğiniz kulaklar bugün isminize bile tahammül edemiyordur, çünkü dün beraber iken herşeyiniz olan bugün kocaman bir yabancıdır size. Bu kadar anlamsız, bir o kadarda garip gelir insanlar ruhunuza..

Mevlanayı özleriz sevgisini getirsin diye, Veyseli bekleriz dostluğu anlatsın diye, Köroğlunu ararız Mertliği göstersin diye. Ve Akşemsettini, Edebaliyi dileriz kurumuş ruhlarımızı İlahi aşkla ıslatsın diye.

İnsanlığını unutanlara bir melek dilersin Yüce Mevla’dan, dua edersin biraz isyanla karışık hayırlısı diye. Ama hayırsızını verir bazen En Hayırlısı olan, önce hayırsızını gör der ve gör ki hayırlısına sahip çıkasın.

Ve sonra der ki, "Biz gökleri, yeri ve ikisi arasındakileri bir oyun ve eğlence olsun diye yaratmadık." (Duhan 38)

İşte Dünya denen sonu olmayan varlıkta, her şey bu kadarlıktır. Çünkü her şey amaçlık ve sınavlıktır. İnsanda, hayvanda, bitkide, toprakta..

Sen onunla, bende seninle sınanıyorum işte. Güzeli görmek uğruna, hayırlısına erişmek adına.

Şimdi otur ve düşün dostum, hiç bir insan seni amaçsız yolda bırakmaz ve hiç bir insan seni sebepsiz üzmez. Yıkılmadığın an, sınavda önde olduğun andır.

Bırak artık şikayet etmeyi, sen doğru oldukça Allah seninle, dualar seninle ve hayırlar seninle..

Ve hayatın her anı, senin isyan ettiğin kadar değil, isyanla harcadığın yarınını ziyan ettiğin kadar büyük bir kayıptır dostum!..

Selam ve dua ile..

18.02.2015