İnsan sormalı o içindeki gizemli kişiliğine. insanlar neden yalnız, insanlar neden böyle gaddar ve zalim olabiliyorlar. hiç insanda acıma, vefa duygusu olmaz mı? Allah aşkına.. Hep merak ederdim bu insanlar kim diye kimi ’mutlu, kimiside üzgün’...
İnan bana benim bakışlarımda ne öfke var ne sevinç, sadece sitem etmek istiyorum. sığabildikleri kadar yazmak istiyorum ama içime sıpmadıktan sonra ne farkeder ki..
Bir adam tanıdım hayatımda biraz sessiz, yerine göre hırçın’da olabiliyordu. beyni işgal edilmiş gibiydi. kırık dökük sözler dökülüyordu dudaklarından.. o’da anlaşılmak istiyordu ama anlayanı yoktu hiçbir zaman.. Ama ne farkettim biliyormusunuz? sanki o adamla ilgili konuşmak istemiyorlarmış gibi görünselerde. ama aslında hepsinin en derinlerinde onun izi varmış gibi, varlığına anlam katan biri gibi gözüküyorlardı..
Ama en çok neyi anladım biliyormusunuz aslında kimse vazgeçilmez değil.


//Osman Bulut