Çocukların sevincini kursaklarında bırakmayınız.

Nihayet beklenen gün geldi.Öğrenciler karnelerine kavuştu.Büyük bir sevinçle evinin yolunu tutan da oldu, göz yaşlarını paltosunun koluna silerek kimseye göstermemeye çalışan da."Annem bana ne der?", "Babam çok kızar şimdi." , "Onlara ne diyeceğim?" sözlerini aklından geçirerek evin kapısına giden öğrenci belki de ileride resimleri müzayedelerde kapış kapış giden harika bir ressam, besteleriyle gönülleri fetheden bir müzisyen ya da saygın bir politikacı olacaktır. Kim bilir?
Ama bizim için bir dönem boyunca gördüğü derslerin başarı durumunu gösteren karnede yazan notlar. Kuzenle kıyaslanmalar, komşu çocuğunun başarılarını sıralamalar cabası.Ceza olsun diye interneti kısıtlamalar, "Sinemaya götürecektim ama hak etmiyorsun." demeler.Neler, neler...Çocuğumuza konuşma fırsatı vermeden azarlamalar,bağırmalar, çağırmalar...
Hangimiz başarısızlığın sebeplerini merak ediyoruz ve olumsuzlukları ortadan kaldırmaya çalışıyoruz? Çok az veli dinler çocuğunu.Haksız mıyım.Lütfen çocuğunuzu dinleyin ve sevinçlerini hüzne çevirmeyin.