korkma, her ne kadar adın dilimden düşmese de
dudaklarım nefesinle alış-verişe çıkmaz.
ben o kadar iyi bir öğrenci değilim, ömrümün sonuna kadar unutmaya çalışsam da hep o’kul da kalırım. "o" diyorum sana, çünkü sana "sen" diye hitap edecek kadar bile sen kalmadın hayatımda. bir "elveda bile demeden kime gittiysen; Allah utandırsın seni, beni de unutturmasın. bunu dileyecek kadar çaresiz bıraktın ya beni, dilerim kendini hiçbir zaman bağışlamazsın.
korkma, el olanın ellerine ellerim bedduadır
hayatta tutmaz.
bir umut, belki öte tarafta...
ne tuhaf o kadar gerçek olmasına rağmen;
kırıldık,
koptuk,
parçalandık,
dağıldık
ve çok sonradan anladık ki
biz seninle "seni seviyorum" konulu,
sonu mutsuz biten bir film ismiymişiz meğer.
korkma, "bizi" gösterimden kaldırdı kader
tekrarını vermeyecek bir daha.