Voltoire’in ’Kandit’ini okudum.İyimserlik üstüne.Server Tanilli dilimize çevirmiş.Özgürlükten yana,zorbacılığa karşı,aklın dostu olarak tanımladığı ’Voltoire’yi çok seviyorum.Kandit:Açık yürekli,budalamsı bir kişi;eskilerin ’safderun’dedikleri,iyimserliğe inanmış bir delikanlı.İnsanları tanıması,acılar çekip,ihanete uğraması,günün birisinde bir şatodan kıçına yediği bir tekmeyle kovalanması.Dehşetin,kötülüğün,hüznün,acının ve umutsuzluğun içinde sefalete düşmesi...
İyi niyetin bir insan için yeterli olamadığını;insanın düşünen,şüphe duyabilen,bir akılla donanımlandıkça daha güçlü olabileceğini anlatırken yaşamın zorlukları içinde karşımıza çıkabilecek olayları önümüze açıkça seriyor.İyi niyetli,safderun birisi yalnızca okuyarak deneyim kazanamaz.Acı da olsa bazı tecrübelerden geçmesi gerekir.Çünkü o zamana kadar böylesi bir durumda ve ortamda bulunmamıştır.Bir musibetle kendisine gelecek;yaşamı boyunca kendisinin onurunu incitici,rendice edici durumlara karşı tebbirli olabilecektir.Bir şartla:Akılla düşünüp;yaşadığı olayları mantığında artı ve eksileriyle yeniden hesaplayabilecek donanıma erişebildiği zaman yenmek ve yenilmek arasında kalan aldatılmayı da öğrenecektir.
Çiçekli bahçeleri,çorak toprakları,sarp kayaları,akan ırmakları gördükçe yaşamın anlamını anlayıp mücadele gücünün farkına varacaktır.Bu farkındalıktır aslında ’safderun’luktan kurtaran,düşünen,şüphe duyan,bir varlık olarak kendisini koruma güdüsüne ermesi,yaşayarak duyumsaması. Acı da olsa bazı çirkinliklere maruz kalarak güzelliğie sahip çıkması..