Siz hiç ölüye mevlit okuttunuz mu? Ben hiçbir yakınım için mevlit filan okutmadım ama belki yakın zamanda okuturum. Buna silindir şeklindeki lokumlar teşvik ediyor. Geçen gün benden çok çok büyük olan üvey abim bizler yaz akşamının serinliğinde sivrisineklerle beraber otururken köydeki evin kapının önünde önümüze silindir şeklindeki sade lokumlardan fırlattı. Teravihte mevlit okutmuş, köylünün biri. ‘’Cumali şanslısın! Al ye.’’ Paspasın üstüne yayılan lokumları yeğenlerimden önce davranarak toplamaya başladım.
Ama ancak iki tanesini kapabildim. Silindir şeklindeki bu sade lokumların benim için önemi büyük. Çok severim. Belki bu önem çocukluk anılarından da kaynaklanıyor. Küçükken camiye gider, safta dururken birbirimizi dürtükler, bu cuma da bir mevlidin okutulması için dua eder, kıkır kıkır gülerdik. Mevlit demek silindir şeklindeki lokum demekti. Hoca, klasik bir makam ve ses tonuyla hep aynı cümlelerle dua ederken bir arka safta lokumları mideye indirir, çakma gülsuyu ile yüzümüzü yıkardık. Nedendir bilinmez, mevlitlerde tüm hocalar aynı şekilde gelenekçi, aynı şekilde çekilmez olur. En son yapılan duanın kelimeleri ve uzunluğu hiç değişmez, bitmez. Sanırım okunan Kuran ile duanın uzunluğu aynıdır. Okunan Kuran’ının kime gönderildiğine dair ayrıntılar hiç bitmez. İşte ben de bu aşamada bunalıma girerdim. Şu anda da mevlit dinlerken bunalıma girerim. Dua bile Osmanlı Türkçesi ile yapılır.
Ülkemizde daha çok Türkçe ile yapılan dini tek ritüel mevlittir. O da Osmanlı Türkçesi ile yapılır. Bu belki güzel bir şey ama gene benim canımı sıkar, çıkışta lokumlarla bunu telafi ederim. Belki bu ön yargılardan dolayı babama bile mevlit okutmadım. Okutmayı düşünmedim. Ta ki abim bize lokum fırlatana kadar. Sürekli dağıtılan o lokumlardan beş on kilo da benim elimde olmalıydı. Cemaatin arasından gezmeli, kutsal bir hava ile dağıtmalıydım. Çocukları ve kendimi sevindirmeli, en az bir kilosunu kendime saklamalıydım.
Mevlit işi olmasa hayatta bu lokumların Elazığ’da nerede satıldığını, nasıl temin edildiğini öğrenemem. Normalde lokumcuya filan gittiğinde görmen lazım bu lokumları ama nedense göremiyoruz. Sanki bu lokumlar sadece mevlit için satılır Elazığ’da. Hatta tüm Türkiye’de de bu böyledir. Ben epey şehirde zaman zaman konakladım, yaşadım, gezdim ama bu lokumlara rastlamadım. Sade lokum olarak küp şeklindeki lokumlar vardır. Bu sefer pembe ambalajlı kâğıdın şeklini ve markasını içime yazmaya çalıştım, olmazsa Elazığ’da adamların mekânını basacağım lokum almak için. Daha önce hiç duymadığım bir marka: Yalçınlar şekerleme ve Lokum, Gıda San. Ve Tic. Ltd. Şti. Telefon: 0424 237 85 46, Çarşı Mah. Kasaplar Altı Sok. No: 46 Elazığ… Böyle bir adresin nerede olabileceğine dair hiçbir fikrim yok. Bu kadar kutsal lokumlar üreten adamların reklamını da yapmış olalım. Diğer markaların lokumlarını da bir şekilde bulup yedim son zamanlarda ama beni çocukluğumdaki mevlitlere götürmedi ve tatları da iyi değil.