Aslı yeni bir mahalleye taşınmıştı,iyi anlaşabileceği komşuları vardï.Hepsi kendi çaplarında sevimli ve güvenilir insanlardı.Ara ara ev oturmaların da bulunur ve keyifli zamanlar geçirmekteydiler.Karşılıklı güven duygusuyla iyi bir komşuluk bağı kurmuşlardı aralarında.
Aslı bir gün merdivenlerden çıkarken komşunun oğlu ile karşılaşır.Kendisi on iki yaşlarında olup yatılı okulda, Ailesinden uzakta okumaktadır.İzne gelmiştir yaz tatiline.Fakat bir garip hali vardïr, İnsanın içini yakan bir hüzün vardır yüzünde.Sanki içinde buyük bir acı saklıyor ve paylaşamıyor gibidir.
Aslı onunla her karşılaştığında yüreğinde anlam veremediği bir acı hisseder,sebebini çözemediği bir hüzün sarar içini her defasında.Ne derdi var acaba diye düşünür içinden Aslï ,içinde saklamaya çalıştığı acıtan şey ne idi! Annen nasıl diye sorsa cevap bile vermez başını yere eğer hüzünlü bir ifade ile geçer giderdi.Çok güzel huylu, sakin saygılı ,ne güzel ahlaklı bir ćocuk diye düşünür Aslı.Ama çok da içine kapanmış dı aynı zamanda.
Annesi Aslıya gelir ,Oğlunun yatïlı okuduğu okula gitmek istemediğini söyler büyük bir üzüntüyle anlatır durumu Aslıya.Aslï ;stemiyorsa bir sebebi vardır göndermeyin o zaman der.Zaten kıyamazken birde bunu duyan Aslı dahada üzülür.Annesi; gitmek istemiyor ağlıyor fakat Babasına söz geçiremiyorum dinletemiyorum der.Çünkü babası okulunun iyi bir okul olduğunu düşünmektedir.
Aslı Annesine sorar;Burada daha iyi okullar var neden burada okutmuyorsunuz kardeşleri burada sizinle beraber o neden oarada okuyor?Annesi; cevap verir Babasï öyle istiyor der.
Annesi zaten üzgün ve şaşkındır ,kocasınada söz geçirememektedir oğlu için üzülsede yapacak hiçbirşey yok gibidir.Çaresiz oğlunu okula gönderir.
Günler birbirini kovalar zaman da akar gider bu süre içinde Aslı komşunun oğlunu düşünmektedir ara ara.Orada neler yaşıyordur acaba diye kendi kendine düşünmektedir.Haksızlık tı bu kardesleri Ailesiyle ,o ise istemediği bir yerde yaşamak zorunda diye iç geçirir Aslı.
Bir gün evlerine gider Aslı ,Annesi yine üzgün ve gözü yaşlïdır Anlatmaya başlar.Oğlunun aradığını ,burada kalmak istemiyorum beni buradan alın diye ağladığını bildirir Aslıya.Aslı çocuğunu orada bırakma elinden ne geliyorsa yap demektedir Annesine.Fakat ne mümkündür ki yine başaramaz Annesi.
Bir iki ay gibi bir süre geçtikten sonra,bir haber alırlar ,okulda toplu gïda zehirlenmesi olmuş,Babası çaresiz oğlunu getirmek zorunda kalmıştır.Annesi buna çok sevinirken Aslıda bu mutluluğa ortak oluyor çok seviniyordu.
Oğlunu eve getiren komşu ,artık yeni bir orta okula kaydını aldırırlar.Okuluna gidip gelmektedir artık ,ne mutluki artık kardeşleriyle birlikte ve Ailesiyle beraberdir.Arada bir evlerine oturmaya gider Aslı ,kardeşleriyle oynamasını izler ve derinlerdeki acısısının üzerini hafif bir tebessümle örttüğünü de farketmektedir.Hisleriyle içindeki acıları görebilmektedir Aslı.Bazen Aslïnın ,sanki içindekileri gördüğünü hisseder gibi ,utanarak ortadan kaybolur başka odalarda yalnızlığa çekilirdi.
Bir yılın sonuna geldikten sonra Aslının oradan taşınması gerekmektedir,aynı mahallede başka bir binaya yerleşir Aslı.Hayatına yeni komşularıyla devam etmektedir bu konuda şanslıdır ,yine iyi komsuları vardır Aslının.
Fakat arada eski komşusuyla görüşmektedir ,Oğluylada ara sıra sokakta karşılaşmaktadır. Aslï bir gün Annesi yle karşılaşır Annesi iki gözü iki çeşme ağlayarak oğlunun kanser olduğunu tedaviye başladıklarını anlatır.Aslı buna çok üzülür ve içi yanar büyük bir acı hissetmektedir.
Bir kaç ay sonra komşunun oğlunun kanserden vefat ettiğini öğrenir Aslı ve yüreğinde derin yaralar açacak bir acıyla gözyaşlarına boğulur yapacak birşey yoktur artık.
Evet, Onun adï Ahmet di ,yüreğindeki acïlarla sızïlarla erken yaşta göçüp gider bu Dünyadan,Aslı onu hala unutamamış her hatırladığında aynï sızıyı yüreğinde hissetmekteydi.Anlatamadığı yaraların toprağa gömdüğü bir AHMET ti o.