hayatta olup da şöyle nefes alıp yiyiyip içip de hayatımı kontrol edemem de oluyormuş.ne ayıp.ne küçültücü bir durum.boşluğun hafifliği de ağırlık oluşturuyor ruhumda.altından kalkamaz haldeyim.neler yapıyorum böyle kendimden kilometrelerce uzaklaşarak.ne yanlışlar yaparak dolu dizgin.sevmeyi gönülden bilmeyenlerin elinde duygularımın un ufak emesine göz yumarak hatta bilakis kendim isteyerek.hayat acımıyor acıtıyor.deşiyor kanatıyor.ne akacak kanım ne acıyacak canım kalmadı.artık duygularımı esir etmemeyi ya da duygusal olmamayı öğrenmem gerek.yoksa hayatım bana daha ne acılar getirecek...masum olmadığını düşüncelerimle zıtlaşarak gözüme soka soka gösteren hayam bana en can yakıcı oyunlarından birini oynuyor.savunmasız gördükçe beni baskılarıyla daha da yıpratıyor..benim sevgili hayatım sevmeyi sevilmeyi istemekle aslında büyük bir hata mı ettim sana karşı,bağışla ben!!!!!