Hani bir büyük annem vardı benim ve de 2-3 yıl önce ölmüştü.(Gerçi üniversite hastanesi yanlışlıkla lavman yapıp da barsaklarını patlatmasa ölmezdi daha.102 yaşındaydı,gözlüksüz dantela örerdi.Siestalarında ,bilgisayar teknoloji kitaplarını falan okurken dalardı uykuya.Asla da şaka değil bu dediğim.)Gezmeyi severdi bir de.Ama,illa da -uçak,otobüs fark etmez-,bir yerden bir yere yolculuk etmeyi severdi.(Arzın üzerinde bir seyahati elbette)Sadece,zelzele haberleri falan korkuturdu onu.Aman böyle şeylerden söz etmeyin bana derdi.Geceyi sevmezdi bir de.Bir gün gelecek,günlerimiz hep gece olacak desek,çok canını sıkardı onun.İnançlı da bir insandı oysa.Benim bir tek Allah’ım var derdi her zaman.Neyse güzel yaşadı,güzel öldü.Bir saati vardı ki ,atmaya kıyamadım onu.Her sabah ilk işi o saati kurmak olurdu.Şimdilerde az bozuldu o saat.Takıldı mı ne ..Tersine çevirirsen çalışıyor sadece..Yaptıracağım da elbette,tersine çalışması da bir ayrı güzel..Yani,zaman gelip geçerken dostlar,saati her gün kurmayı ihmal etmeyenler hayatla daha bir entegre yaşıyorlar.Yoksa az yaşa çok yaşa,akıbet geliyor başa.Korksan da,korkmasan da..