Bir gece ansızın uyanırsın uykudan nedenini bilmeden hemde
sonra bir daha ne uyku uğrar yanına nede o gördüğün son rüyana devam edebilirsin.
gece bitmek bilmez saatle bakışmaktan acır hanelerin,
sonra içindeki susturamadığın ses yine haykırır, o güçsüz bedenini derinliklere çeker.
uykuya hasret öylece oturursun yatağının baş ucunda
ne konuşmaya mecalin vardır nede kalkıp dolaşmaya , hatta biran önce şu gaflet gelse de dalsam tekrardan rüyalarıma diye beklersin.
halbuki artık o içindeki ses kaplamıştır seni son çareyi uyumak da bulursun belki ama o da bir türlü sana uğramaz.
en sonunda ya eline bir kitap yada bir defter alırsın...
başlarsın yazmaya , aklına ne geliyorsa yazarsın işte,
yada kendini bulacağın o kitabın sayfalarını tek tek okursun.
bir süre kafan dağılır ama için bir türlü susmaz ne yapsan o kör de ayazını bir türlü bulamazsın....