Kıyıyı gözden kaybetmeye cesaret etmedikçe insan, yeni okyanuslar keşfedemez.
Andre Gide

Kendisi için insan nasıl alışıldık, nasıl sıradan oluyor bir süre sonra. Oysa başkasının alışıldığı bize yepyeni geliyor. O tüm girdaplarıyla sahne sahne bildiğimiz hayatımız, bir başkasına yeni bir hikaye oluveriyor.
Bir film, bir şarkı , bir şiir , belki bir resim veyahut sıradaşı olmasına bile gerek duymadan bize ait olmasının yeterli olduğu bir etkinlikle kendini ifade etmeli insan. Duygularını, düşüncelerini, hayallerini ve belki de vazgeçişlerini paylaşmalı.
Şu karşıki apartmanın sokak lambası diğerlerinden daima önce yanıyor. Geceye hepsinden önce uyanıyor, besbelli. İşte bu sokak lambasının suskun farkındalığı bende nasıl heyecan yaratıyorsa kendimden uzaklaştıkça, yeni hayatlara yelken açtıkça o denli heyecan duyuyorum yaşamaktan. Kendimi sevmiyor muyum, hayır seviyorum. Fakat insanın kendinden uzaklaşabildikçe yollar aldığını düşündürüyor zihnim. Çünkü kendime geri döndüğümde, yepyeni bir benle merhabalaşmanın sevincini yaşıyorum o an.
Evet, kendini ifade edebilmeli insan.
İnsan, kendini anlatmalı ille de.
Buna, hepimizin ihtiyacı var.