1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1198
Okunma
Kuşlar seslerini sabah ezanından az önce duyurmaya başlıyor.
İç sesim ile sohbete geçiyorlar sanki.
Birbirine geçmiş rüyalarımı anlatıyorum onlara. Kaç kez uyandım rüyamda, bu da rüyaymış deyip yeniden ve yeniden yalancı uyanışlarda...
Ekmek kırıntıları ile ağaçların altındayım sonra, kahvaltıya çay demlenirken. "Siz miydiniz sabah öten? "Diye soruyorum .
Ve onların dilleri, kalbime deyiyor, biliyorum.
Ellerimin üşüdüğünü, öylece durup daldığımı fark ediyorum nice sonra.
Hissedemediğim parmaklarım, hissettiğim nefesim oluyor.
Ağaçlara konuyor sonra kuşlar.
Yine dinlerim, yine söyleyin diyorum. Çünkü onlar,
kalbimden haberdarlar...
Cevap Yaz