Nefesimi sakladığım koridorlardan geçiyorum...

Sessizliğin yuttuğu tüm gülüşleri orada. Yine virgülden noktadan söz açılıyor , cümle aralıkları çok soğuk oluyor...

Fincanın söylediğine inanların haberi yok gözünün önündekinden. Uzun yürüyüşler gerek onlara ,birebir kendi nefesleri ile...

Bir durak çizilmiş bekleyeni ,geleni gideni ile . İçinden geçmeyen nereye gider sizce ?

Sırayla yutkunuyor bir iç çekimiyle durakta belirenler. Soru sorma alışkanlığı geçmiş dilimden. Ben de yutkunuyorum, binlerce kelimeyi ,atıyorum köprüden.

İnsanın kendine garezi ,bir sürek avı hükmünde ...

Sesimin ritminde uydurduğum tüm sözler ,duraktan gelip geçene çarpıyor. Teyelliyorum içimi ,dökülmesin ,sökülmesin diye.

Sezgilerimden fazlası lazım şimdi. Bilmediğim bir yerdeyim , kalabalığı çok gürültülü , yalnızlığı huzursuz .Öğrenmeye zorlanıyorum .
Dedim ya , cümle aralıkları çok soğuk oluyor .