Nesin sen?
Izdırabına doyum olmayan,sağlığımı tehdit eden ihtirasımın beşiği, kahrettikçe dünyaya yaşamı sevdiren,isyanımı dindiren nefretimi azdıran mısın,nesin?Ejderha mı pembe bir rüya mı?
Sevgilim;
Benim kırk kırlangıç sesim.Hem sızlatır hem küçültürsün,küçülttükçe büyütürsün,nasılsın?
Çok sevdim,çok inancım elden çıkmak üzere!Akan sularım durdu,yemek canım istemez oldu.
Şafak vakti lütfen zambakların arasına gel,al yeşil esvaplarını giy.Saçlarını tarama ne olur,yüreğe saplanan hançer sayısı artsın.Seni böyle seyretmeyi görev bilen biri var.
Kimseye gönül vermeyeceğine eminim desem de bedenimde tarifsiz çalkantılar var seni kaybederim diye.
Seni her görüşümde vakit dursun günler,aylar,yıllar son kez kilitlensin.Sen kilitlen ben kilitleneyim mezarımız kilitlensin.
Özlemini benden gönlünü kalbimden,
Beni kendinden ızdırabını içimden
Ne olur eksiltme!
Güzeller gelsin,gitsin konuşup sohbet etmesinler benle.Yeter ki seni yitirmesin göz bebeklerim gidersen yazık değil mi o çöl bebeklere.Onlar için buzlu camlardan bakacağım izlerine,gideceğin yollara,uzun gecelere,aşkın süt beyazı damlacıklarına.
Ey ulu Tanrım!
Bana verdiğin aşkın hüznünü bir gün azrailin kirli çıkısında görürsen bil ki orada boğulmak üzereyim.Bu olasılğıı yok etmek için şimdiden sevgili yarin ‘us’una mukayyet ol …

Haydar ŞAHİNBAY