Hıçkırıklar, bölüyor geceyi. Geceyi hıçkırıklar boğuyor.
Sövüyorum gelmişine geçmişine
Bir dost arıyorum. dost bi-haber. Karanlıklar haykırıyorum, yürüyor üstüme. Tükürsem, rüzgar. Tükürmesem bıyık.
Gebermek mi, gebertmek mi? Yoksa geberebilmek mi marifet?
Sövüyorum gelmişine geçmişine.
Yine hıçkırıklar bölüyor uykuyu. Yüzlerde telaş. Yüreklerde endişe.
Yer gök kızıl. Gözler yağmur bulutu. Şehirde ayak izleri…
Ayak izlerinden kalma altı delik ayakkabılar ve solgun yüzlerde, açık kalan gözlerde yarınlar için taşınan rengi solmuş umutlar.
Ah İstanbul… vah İstanbul…
Doymadın mı daha kedere.
Ne fettansın sana bakan alamıyor bir daha kendini.
Uğruna ne can bilendi çarmıhlarda.
Çarkların dönsün diye kaç masum çarkının içine düştü.
Ben küçük adamım.
Sadece tükürmekle kalırım.
Hıçkırıklarla bölünmüş geceye.

M.Ö./2008
kahramanmaraş