...

Zamanın elinde oyuncak gibidir Yaşamak.. !!
Doğumla ölüm arasında yaşanan süredir hayat; Değerinin farkında olmadığımız ya da geç farkına vardığımız bir olgu, Aslında bir başlangıç___Başka bir deyişle bir sınav Evet, bir sınav.. .. ..

İlahi bilgiye göre bir sınav..
İnanca göre ALLAH, insanları sınamak amacıyla dünyaya göndermektedir..  Dünyadaki yaşamı boyunca, şeytana ve nefsinin tuzaklarına düşen-düşmeyen insanların, karşılığında kazandıkları yahut kaybettikleri..

Tam anlamıyla yaşayabilmek için duygu ve düşünce kavramlarının da var olması gerekir..Bu kavramlardan yoksun olan bir insan ne kadar yaşıyor olabilir ki..?

Yaşamak sadece yaşamak mıdır? İnsan olmamızın en önemli özelliği de neye göre yaşayacağımızı, nasıl yaşayacağımızı belirleyebildiğimiz bir akla sahip olduğumuzdur.. Diğer canlılarsa sadece yaşar..
Yaşamak ne şekilde olursa olsun, elbet bir gün kaçınılmaz sona ulaşacağız ve yok  olacağız..Bu yüzden hayatın yükünün altında ezilmemek lazım..
Doya doya yaşamak; Dilediğince ve özgürce tabii ki diğer insanların haklarına ve özgürlüklerine saygı göstererek yaşanmalıdır hayat..
Çünkü sadece bir yaşamımız var, Hiçbir şeyden pişman olmadan, hiç keşke demeden şerefle bitirebileceğimiz..!!
Fakat günümüz şartlarında bu pek de mümkün değil gibi..
Bunun en büyük nedeni toplumun ahlaki değer ve baskıları; Diğer bir deyişle mahalle baskısı ve el ne der kaygısı..
Bu olgular yüzünden insanlar hayatın ve yaşamanın ne kadar değerli olduğunun farkına varamıyorlar..
Hayat, içinde barındırdığı acılar, mutluluklar, sevinçler, hüzünler sayesinde var; Ve her şeye rağmen yaşamak çok güzel .. .. ..
Yaşamı güzelleştiren unsurlarsa mutluluklarımız ve sevinçlerimizdir..Ancak bilinmelidir ki üzüntüler ve acılar olmadan hiçbir şeyin kıymeti olmaz..
Zamanında çok değer görmüş kimseler, değişmememekte kararlı olanlar, gördükleri değerler karşısında değersizleşirler..
Çünkü elde etmiş olduğu fırsatları hakkıyla takdir edememiş olmanın sancılarını çekerler bir ömür ve hep bir suçlu ararlar nedenini, nasılını bilemediği..
İnsanlar asla hatalarını görmezler, hatalarını başkalarının hayatlarına dil uzatarak eleştirmeyi yahut, kendilerinin son derece kusursuz olduğunu söylerler..
 
Soruyorum bazen kendime, neden İnsanlarımız hep birilerini üzmek ya da kırmak zorunda..Sevmek duygusu neden her daim bulunmaz derinliklerinde, O yumuşak ve kırılgan yüreklerinde, zindan karanlığını neden barındırırlar ve Neden kendilerini boşluğa itip kaybolurlar ki cehennem çukurluğunda.. .. !!
Kalp kırmak onlar için bir oyun mu, yoksa zevk aldıkları bir hobi mi acaba..?

Dinlemeden, anlamadan neden yargısız infaz yaparlar anlayamıyorum..
Parayla, sevgiyle neden itham ederler !! Baba oğluna, oğul arkadaşlarına, arkadaşlar çevresine, çevre ise dünya ya hep bir zulüm içinde neden kalır..
Sevgi gibi yüce bir duygu barınırken yaratılışta, bu zulüm, bu nefret, bu keder nedendir, niçindir bilinmez ??

Oysa Yaşamaya amaç; yaşlanmaya araç olan SEVGİDİR..Ve hiçe sayıldıkça da ayaklar altında kalır yükselemez ..

...