Yaklaşık iki gün önce, sıkış pıkış bir otobüsün içinde Ümraniye’ye doğru yol alırken, insanın değeri hakkında düşüncelere daldım. İnsanın değerini belirleyen kıstaslar nedir? Diye sordum kendime aklıma gelen ilk şey, başarı oldu.
Eğer uğraştığı işte, başarılı ise değerlidir diye düşündüm ve düşünceyi geliştirmeye devam ettim; aklıma ikinci soru düştü. Değerli olmanın dereceleri var mıdır ? Mesela x kadar değerli veya 10x kadar değerli gibi. Eğer öyleyse, matematiksel bir ifadeyle ’insanın değeri başarısının bir fonksiyonudur’ sonucuna ulaştım. Peki başarı neyin fonksiyonuydu? Başarıyı nasıl ölçerdik ? Otobüsün sıkışık olmasının verdiği stresle birlikte, bu başarı-değer ilişkisinin içinden çıkamayacağımı fark ettim. Fakat bir süre sonra gelen üçüncü soru ile insanın değeri hakkında biraz fikir sahibi olmayı başardım soru aynen şu: ’ Peki Efe herhangi bir insanın doğmuş olması yeterli bir başarı değil midir ? ’ Evet! herhangi bir insanın doğmuş olması bile, yeterli bir başarıdır. Ee insanın değerini de, başarının bir fonksiyonu olarak tanımladığıma göre; her insan değerlidir sonucuna ulaştım bu değerin derecesi konusuna gelince, insan doğduktan sonra ki edindiği deneyimlerle, bunu artırıp düşürebilecektir. Ardından, biraz daha din temelli bir düşünce yapısıyla Allah’ın; her insanı seçtiği ve yaşama hakkı tanıdığını hatırladım. Peki ateist olsaydım? O zaman bu seçilme mevzusu ile, insanın değerli olduğu sonucuna varamazdım. Ardından, milyonlarca sperm arasından yumurtayı dölleyebilmenin büyük bir başarı olduğu gerçeği ile, teist veya ateistte olsam her insanın saygıyı hak edecek kadar değerli olduğu sonucuna varabilirdim. ( Küçük bir not: İnsan doğduktan sonra, kendi değerini yükseltip alçaltabildiği için her insan saygıyı hak etmez örneğin tecavüzcüler vs..) tabi bu sonuca varınca otobüsteki insanlara, sövmeyi bırakıp bir anda hepsine sevgi duymaya başladım :)) Otobüs durdu, ben indim.. şimdi yazdım siz de gelecekte okuyacaksınız...