Olsaydı umutlar, güzel olurdu diye fisıldayıp duruyor kulağıma , viraneye dönmüş gönlüm. Biçare kalan yaşlı gözlerime yol açıyor yanaklarım. Kurusada yaşlar yurekte kalırmış nemi. Içime saplanan sızıyı unutturmaya çalışıyor gülüşlerim. Bazen düşünüyorum da ne zaman dolacak acıların limiti. Bir türlü anlayamıyorum kimseyi, en çok da benliğimi . Bir tarafımız kor,diğeri buz bir tarafımız melek, bir tarafımız şeytan. Ne kadar hesap yaparsam yapayım cevabını bulamadığım gizemli bir bilmeceyim. Yerlestirilemeyen bir kulum aslında , ne cennete ne de cehenneme aidim. Üç satırla anlatilamayacak kadar zor ,sayfalarca olamayacak kadar kolay bir hayat. Meğer ne çok şeyi sığdırabiliyor insan sınır tanimayan beyniyle . Ve ne kadar küçükmüş kalp, toy acılara. Garip hem de çok garip geliyor bana, şu fani dünya... Karşıma dikilmiş bana sırıtıyor asalak mutluluklar ... Sonra nasihat vermeye çalışıyor, her şeyin en iyisini bildiğini sananlar.Yanılışlarını görmenin keyfini yaşatıyorlar her defasında. Kendimce çizdim hayallerimi ve elbet yaşarım gerçeklerini...