1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
571
Okunma
Bu benim ilk siyasetnamem ve söyleyeceklerim politik değil. İnsanlarımız paraya tamah ediyor. Bu normal mi? Kişi başına düşen milli gelirimiz 20 bin doları buldu ama kişi başına düşen gelir arttıkça fakirleştik. Siyasilerimiz seçim beyannamelerinde ağız birliği yapmış gibi asgari ücrete takıldılar, sanki kim daha çok verse o daha çok oy alacakmış gibi davrandılar. Atatürk olsa " efendiler bu millet tek ineğini devlete vermiş bir milletdir. Bu millete parayla bişey yaptıramazsınız" derdi. Durum öyle değil aslında işçi asgari ücretle geçiniyor, milletvekili 11binlirayla geçinemiyor. İşin en acı kısmı da hiç bir ortak görüşü olmayan parlementonun maaş zamlarında oy birliği sunmasıdır. Alelade bir şekilde halka, siz aç kalın biz çalışıyoruz manasını sunuyorlar. Anlam veremediğim olay tam da burası halk meclistekileri seçiyor. Meclistekiler halk olmasa olmazlar ama çok zenginler... Şimdi zübük haksız mı? İyi hoş anlatıyorsunda ne değişecek diyorum kendime, ülkeyle doğru orantılı zenginleşsek, her baba evine et alsa, çocuklar sobadan zehirlenmese... şimdi işin özü şu biz kendi seçtiğimiz adamların yüzünü seçimden seçime görüyorsak, akpsi chpsi mhpsi hdpsi hiç fark etmez bizleri kandırıyolar ve biz kana kana yalan içmeye devam ediyoruz. Kendi izzeti nefsimizle devlet kapısından ayrılalım. Bir gün kendi içimizdekilerde vekil olur halk paraya tamah etmez inşallah.
Ben işçi emeklisi bir babanın oğluyum. Ve içimi en çok parçalayan babamın zam haberlerini dinlerken evde sessizliği sağlaması oldu.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz