İpe dizilmiş demet demet boncuklar görüyorum. Mavi , beyaz , yeşil , kırmızı , sarı , siyah. Uçuşuyorlar havada . Alanda toplanmış insanların başlarının üzerinde dönüp , aniden boyunlarına geçiveriyorlar. Kadınlar seviniyor. Erkekler şaşkın. Birden boncukların rengi koyu kırmızıya dönüşüyor. İplerini görünmeyen bir el çekerken boğazlar sıkılıyor. Çığlıklar. Koşuşturma. Elleriyle koparıp atmaya çalışanlar. Bıçak bulup kesmekle uğraşanlar. Korkudan ilk anda bayılanlar.
Kan dolanıyor boğazlara. Kesildikçe etler kan şah damarlarından oluk oluk akıyor.
Ben bir kafesin içindeyim bu esnada. Tahta kafes . Parmaklıkları tekmeyle kırıyorum. Onca kalabalığın dehşetin kanın içinde senin olma ihtimalin geriyor beni. Delicesine bir öfkeyle giriyorum kalabalığın içine. Çevirdiğim her kadın cesediyle sanki senden bir parça daha koparılıp uzaklara gidiyor . Çevirdikçe baktığım yüzlerde senin yerine kendi yüzümü görüyorum. Gözümü açıyorum kendime bakıyorum .
Baktığım bütün benler bana gülmeye başlıyor sonrasında. Teker teker ayağa kalkıyorlar. Teker teker bana bakıp duvarda beliren bir pencereden aşağı atlıyorlar. Aşağı bembeyaz sütten oluşmuş bir göl. Gölün karşı kıyısındaki küçük kara parçasında demir atmış bir teknenin güvertesinde senin çırılçıplak yattığını görüyorum hayal meyal . Yüzlerce ben bembeyaz gölde sana doğru yüzüyorlar. Dayanamıyorum . Bende atıyorum kendimi pencereden . Düşerken gölün beyazlığı kırmızıya dönüyor. Kan kırmızı değil bu kez . Şarap rengi. Düşüyorum ve içiyorum şaraptan . Sarhoş oluyorum ardından. Diğer benler beni görünce buharlaşıyorlar.Yalpalaya yalpalaya sana ulaşmaya çalışıyorum . Kocaman şarap gölünde yalnız ben . Karşıdaki sahil ve tekne içindeki sen her kulacımda uzaklaşıyor.
Kavuşamıyorum . Kavuşamıyorum. Ka-vu-şa-mı-yo-rum.

AYHAN SARI