Düzen hep bozuktu.
Gücü hile ile ele geçiren, acımasız oldu hep.
Krallar
Tanrı krallar
Peygamberler
Çeşit çeşit ulular kah düzeltmeye, kah ezip geçmeye niyetlendi.
Değişen bir şey olmadı.
Olamazdı zaten.

Yaratılış ve düzenin oluşumu tam bir özgürlük, tam bir gelişi güzellikti.
Dünyamızdaki hiç bir şeyin planlı olmadığı kesin. ilerde bilim bunu herkesin anlayabileceği şekilde kanıtlayacaktır.

Bilinen uygarlık süreleri boyunca düzen hep bozuktu.
Güçlü zayıfı, kör tuttuğunu becerdi binlerce yıl.

Bilgi çoğaldıkça insan kendi sırrını (yaşadığı ortamdan yola çıkarak) çözmeye başladı. Sorun güç dağılımının dengelenmesindeydi. Herkes birbirine yakın güce sahip olursa bozuk düzen kendiliğinden düzelirdi. Elbette büyük büyük engellerin aşılması gerekiyordu. Kemikleşmiş, şuursuz kabul halini almış din enstrümanları ve gelenekler vardı.
Bir de tesadüfler ve etkileşimlerle şekil alan kainat, dünyamız veya çevremizde var olan "şeyler" eşitliği olanaksız kılıyordu.
O zaman insan, eşitliği hangi alanlara kaydırması gerektiğini düşündü.
Güçteki dengeyi sağlamak için fizik güç ile moral/mental gücü çakıştırdı bilge/düşünen insanlar.
Mental güç, fizik gücün etkisinden nasıl ayrı düşünülecekti. İşte bu ve bunun gibi zorlu, olmaz sanılanlar "insanı" insan yapan özelliklerin rastlantısal ve ekileşimsel oluşumunu veya gelişimini sağladı.
...............

Düzenimiz hep bozuktu, ama farkında değildik.
Düzenimiz gene bozuk, ama bir çok kimse farkında olmaya başladı. Yani birçok kimse bilgilenmeye/bilinçlenmeye başladı. Yani birçok kimse gücün elden gitmemesi gerektiğini anladı.
Garipsendik, Allah’a sığındık.
Garipsendik, beye, şeyhe, sultana, Atatürk’e, askerimize, büyüklerimize sığındık.
Yani hep güçsüz, hep çaresiz, hep sığıntı, hep ezik...
Ters dönmüş hamam böceği gibi tarihi çırpınmalarımızdan birini yaşıyoruz şimdi.
Dişiyle-tırnağıyla, bütün varlığıyla güç mücadelesine soyunma dönemine girdi insancıklar.
Güç mücadele ile elde ediliyordu çünkü.
Hak ve özgürlük savaşılarak/zorla elde ediliyor ve "güç"ü paylaşmak için zorunludur.

Allah’ın 99 güzel ismi/güzel namı olduğunu bildi insanımız.
Şeytanın ondan milyon kat fazla/ 9999999... kötü ismi/kötü namı olduğunu bilemediği için hep ona boyun eğdi insanımız...

Günü kurtarırsın ha...
Pişmiş kelle gibi sırıtırsın ha...
Gelir bir ruh hastası tependen aşağı boca eder bağırsaklarını, köklerine kezzap döker.
Sen hala yavşak yavşak kasılırsın ha...

Çokça iyi hasletleri olan insanımızın, aymazlığını yüzüne vurmak gerekiyor, açıkca ve acımazca.