Yoğun geçen bir günün ardından işyerinden çıkarken kendi kendime dedim ki asansörümü kullansam yoksa merdivenlerimi diye düşünürken sırtımda bir eli hissederek dönüp baktım
-mesai arkadaşım ne o ya dalıp gitmişsin çokmu yoğundun bugün
-evet çok yoğundum ve yoruldum bacaklaım uyuşmuş hissetmiyorum asansörü bekliyorum ama merdivenlerimi kullansam diye düşünüyordum
-hadi ya gel merdivenleri kullanalım
arkadaşla beraber konuşa konuşa indik merdivenleri ve vedalaştık arabanın anahtarlarını çıkardım cebimden bindim ve yola çıktım.trafik rezalet adım adım dur kalk edasıyla ayaklarım zaten ağrıyordu birde fren gaz derken iyice uyuşmuştu kafamı dağıtmak için müziği açtım hem eşlik ettim hem trafiğin akışına kendimi verdim , zaten trafik lambaları ayrı bir eziyet sanki yollar çok açıkmış gibi belirli aralıklarla ışık koymuşlar ve her biri de 2 dak. yanıyor günün yorgunluğu yetmezmiş gibi birde trafik stresi derken iyice gerildim bugün üzerimde inanılmaz bir ağırlık ve sıkıntı vardı aynaya baktım yüzümü hiç beğenmedim gözlerimin altı morarmış rengim solmuş yarın da aynısımı olacağım derken bir korna sesiyle kendime geldim arkadaki araba beni uyarıyordu hadi diye yeşil ışık yanmıştı farkında bile değildim elimi camdan çıkararak özür dilerim anlamında işaret ettim yoluma devam ettim her zaman kullandığım güzergaha girdim yine aynı stres yine aynı trafik durduk bekliyoruz o arada arabamın camına bir el vurdu baktım bir bayan camı açtım ..
-ne oldu bayan dedim
-abla bir ekmek parası dedi
bayanın üstüne başına baktım yoksul olduğu belli ama ne derece doğru bilinmez tabi
- kusura bakma üzerimde para yok
-abla ne olur karnımız aç 4 çocuğum var açız
-niye belediyeye başvurmuyorsun
-gittim başvurdum hatta kaymakamlığada gittim ama kimse yardımcı olmadı
-alla alla nasıl olur senin gibi binlerce insan yardım alıyor sen niye alamıyorsun
-yok alamıyorum
bu arada trafiğin akışına göre hem gidiyorum hem de kendi kendime keşke verseydim of ya gerçekten ihtiyacı varsa diye vicdan yaptım hemde nasıl yardım alamıyor diye kafaya taktım ilerki ışıklarda yine durunca aynadan kadını gördüm kornaya bastım el işaretiyle çağırdım koşarak geldi çıkardım para verdim işte ne olduysa o anda oldu .....
kadıncağız parayı görünce gözlerinin içi parlayarak "ALLAH ne muradın varsa versin" dedi ve koşarak gitmeye başladı bu aradada ben hala trafikte mahsurum gözlerim kadının üzerinde nereye gireceğini gözlüyorum kadın fırına girdi sonra çıktı bir baktım elinde kocaman bir odun ekmeği o ekmeği göğsüne dayamış hızlı adımlarla ters istikamete doğru koşuyordu ben bu sahneyi gördükten sonra ağlamaya başladım kadının yüzündeki o sevinç ve ağlayışını görmenizi isterdim bir kez daha vicdan yaptım ve dedim ki
-ALLAH’ım keşke daha fazla verseydim de daha çok sevindirseydim kimbilir kaç gündür aç çocukları dedim ..kadına seslendim
-yarın akşamda burda ol yine burdan geçeceğim ......
-

Sevgili dostlarım rabbim kimseyi açlıkla terbiye etmesin o kadıncağızın bir somon ekmeği alıp sanki piyangodan büyük bir ikramiye çıkmış gibi koşar adımlarla gitmesi beni çok etkiledi..
sofralarımızda bayat ekmeği beğenmeyen, ne yemek var deyip yemek seçen,karnımız hiç doymayacakmış gibi tabaklarımıza tıka basa dolduran,ve sonra yiyemeyip çöpe atan bizleriz yokluk çekmeyen ,açlık çekmeyen insan bunu yapıyor işte az önce sizlere yazdığım bu gerçek bir anıda ne demek istediğimi mutlaka anlamışınızdır.Herşey gönlünüzce olsun,Sevgiler,Saygılar..


22.12.2015

G.E